Mówi: | Piotr Polak, odtwórca roli Piotrusia Pana w Nowym Teatrze Joanna Niemirska, odtwórczyni roli Wendy w spektaklu „Piotruś Pan” w Nowym Teatrze |
Nowatorska interpretacja „Piotrusi Pana” w Nowym Teatrze w Warszawie
Twórcy spektaklu „Piotruś Pan” w warszawskim Nowym Teatrze zrywają z sentymentalnym wizerunkiem wiecznego chłopca, znanego z produkcji Disneya. Aktorzy stosują eksperymentalne techniki gry, aby pokazać świat widziany oczami dziecka – równie fascynujący, co przerażający. Przy konstruowaniu scenografii twórcy przedstawienia sięgnęli po nowoczesną technikę: drony, greenboxy i kamery.
Akcja spektaklu „Piotruś Pan” rozgrywa się w salonie mieszkania z pierwszy lat XXI wieku. Bohaterką jest dojrzewająca dziewczynka o imieniu Wendy, która opowiada młodszym braciom bajkę o Piotrusiu Panie. Pod wpływem dziecięcej wyobraźni salon zamienia się w Nibylandię – magiczną krainę, w której rodzeństwo przeżywa wiele niesamowitych przygód, wcielając się w coraz to inne postacie. W roli Wendy widzowie mogą zobaczyć Joannę Niemirską, w postać Piotrusia wciela się natomiast Piotr Polak.
– Jestem częściowo i czasami Piotrusiem, czasami chłopcem, czasami Indianinem, piratem. Ogólnie rzecz biorąc: jesteśmy dziećmi. To znaczy jesteśmy dorosłymi, którzy bawią się w ten świat, który mają dzieci – mówi Piotr Polak agencji informacyjnej Newseria Lifestyle.
Reżyser spektaklu, Łukasz Kos, twierdzi, że jest to nieco inna interpretacja historii Piotrusia Pana niż ta, która od czasów słynnego filmu Disneya funkcjonuje w wyobraźni większości ludzi. Aktorzy Teatru Nowego przedstawiają opowieść bardziej mroczną i melancholijną. Zdaniem twórców spektaklu historia Piotrusia Pana to coś więcej niż opowieść o chłopcu, który nie chce dorosnąć. To także historia śmierci i godzenia się ze stratą, których doświadczył autor książki James Matthew Barrie.
– Barrie zbudował tego Piotrusia trochę na bazie swojego zmarłego brata, który zginął w dzieciństwie i tworzył sobie ten image tego brata, który cały czas był w wieku 14 lat. Był to właśnie taki chłopiec, który nigdy już nie urośnie – mówi Piotr Polak.
– My się zbuntowaliśmy, żeby opowiadać wesołą historyjkę, i uważaliśmy, że tam jest dużo więcej, niż właśnie jak Łukasz mówił historii o wesołym chłopcu, który uczy latania inne dzieci, pojawia się w oknie i wszyscy żyją długo i szczęśliwie – dodaje Joanna Niemirska.
Aktorzy twierdzą, że praca przy tym spektaklu jest energochłonna, muszą bowiem stale szukać mentalności dziecka. Dziecko chłonie bowiem rzeczywistość jak gąbka, wszystko, co je otacza, może być w równym stopniu ekscytujące i groźne – jego emocje ulegają dużym wahaniom. Joanna Niemirska zaznacza jednak, że przygotowując przedstawienie postawili głównie na zabawę.
– Ta praca od innych w teatrze różni się może tym, że bazą jest zabawa i fascynacja. Teatru też trochę używamy jako takiego pola do zabawy i pola eksploracji i gdzie właśnie fantazja z tym miejscem, w którym wszystko wolno, używamy do tego, żeby stworzyć tę swoją – jak ją nazywamy –Nigdylandię – mówi aktorka.
Spektakl „Piotruś Pan” został zrealizowany z dużym rozmachem. W scenografii wykorzystano najnowsze zdobycze techniki, m.in. miniaturowego drona, wyobrażającego wróżkę o imieniu Dzwoneczek. W grze aktorskiej widać wpływy teatru eksperymentalnego, a sami aktorzy twierdzą, że nie ograniczają się w zakresie technik teatralnych i chętnie eksperymentują. Ich zdaniem sztuka oddaje sposób myślenia dziecka, którego mózg i wyobraźnia dopiero się kształtuje.
– Ta abstrakcja jest w nas absolutnie wpisana gdzieś właśnie czy surrealizm, nasze pierwsze koszmary senne przecież w ogóle nie mają tak naprawdę, patrząc na to logicznie, nie mają sensu czy nie wiadomo, skąd akurat to było straszne – mówi Piotr Polak.
Oprócz Piotra Polaka i Joanny Niemirskiej na deskach Nowego Teatru widzowie mogą zobaczyć także Aleksandrę Osowicz, Magdalenę Popławską, Piotra Trojana, Michała Bielińskiego, Radomira Rospondka oraz Łukasza Kosa.
Czytaj także
- 2024-03-26: Piotr Zelt: W tym roku na Wielkanoc jadę na narty w Alpy. Chyba wszystkim jest na rękę, że będę gdzieś daleko
- 2024-03-28: Marcin Bosak: Mam to szczęście, że nie dostaję nietrafionych prezentów. Sam bardzo lubię je dawać
- 2024-03-25: Jan Wieczorkowski: Trema jest zawsze przed spektaklem. Kiedyś proponowałem innym aktorom medytację, ale każdy ma swoje sposoby
- 2024-03-26: Aleksandra Popławska: Spektakl „Wyjątkowy prezent” jest komedią, ale pod spodem niepozbawioną tragicznego rysu. To dobra i mądra rozrywka
- 2024-02-23: Jerzy Stuhr: Kończę swoją karierę teatralną i pedagogiczną. Już nie wyjdę na scenę, ale jeszcze mam ciągotki filmowe
- 2024-02-27: Jacek Braciak: Pasjonuję się historią i czytałem różne książki o Stalinie. W spektaklu „Geniusz” nie chciałem go ani bronić, ani oskarżać, tylko pokazać jako człowieka
- 2024-03-05: Jacek Braciak: Z Jerzym Stuhrem się nie gra, z nim się rozmawia i jest. Na palcach jednej ręki mogę policzyć spotkania z takimi aktorami
- 2024-02-21: Joanna Trzepiecińska i Tomasz Dedek znowu małżeństwem. Aktorzy grają parę w spektaklu „Jak Zabłocki na mydle”
- 2024-03-21: Joanna Trzepiecińska: Z „Rodziny zastępczej” mam same dobre wspomnienia. Do dziś odcinam kupony sympatii widzów
- 2024-03-13: Niski poziom wiedzy finansowej powstrzymuje Polaków przed inwestowaniem na giełdzie. Ruszają zapisy na bezpłatne szkolenia dla tysiąca chętnych
Kalendarium
Więcej ważnych informacji
Jedynka Newserii
Jedynka Newserii
Partner Serwisu Zdrowie
Media
Michel Moran: Dorota Szelągowska jest dobrą i prawdziwą osobą, a coraz mniej prawdziwych ludzi na tym świecie. Jesteśmy przyjaciółmi, odkąd spotkaliśmy się w programie
Znany szef kuchni cieszy się z tego, że dane mu jest realizować tak ważny dla niego projekt zawodowy wspólnie z Dorotą Szelągowską. Choć wcześniej sporadycznie spotykali się na korytarzach TVN–u, to dopiero na planie programu „MasterChef Nastolatki” mieli okazję bliżej się poznać. Szybko nawiązali nić porozumienia i zostali przyjaciółmi. Teraz obydwoje nie szczędzą sobie pochwał i miłych słów.
Styl życia
Maria Sadowska: Niektórym się nie chce i zamiast malowania pisanek używają gotowych barwników albo naklejek. Dla mnie to jedna z najważniejszych tradycji świątecznych
Reżyserka podkreśla, że w kultywowaniu tradycji przygotowywania pisanek nigdy nie wybiera drogi na skróty. Nie dla niej więc gotowanie jajek w łupinach cebuli czy ozdabianie naklejkami. Maria Sadowska preferuje ręcznie malowane pisanki i tuż przed Wielkanocą angażuje do tego swoich bliskich. Jej zdaniem to doskonała okazja do pogłębienia relacji rodzinnych, a także do uruchomienia czasem uśpionych pokładów wyobraźni i kreatywności.
Handel
Polacy jedzą coraz mniej jaj. Częściej sięgają po te z chowu alternatywnego, za które są skłonni zapłacić więcej
Od 10 lat sukcesywnie rośnie udział alternatywnych systemów chowu kur niosek. Pochodzi z nich już co trzecie opakowanie jaj, choć nadal w klatkach żyje ponad 37 mln kur. Stopniowe zmiany w hodowli to skutek większej świadomości konsumentów, za którymi podąża branża HoReCa. Są oni gotowi nawet zapłacić więcej za jajka, które pochodzą z chowu nieklatkowego.