Projekt unijnego budżetu po 2027 roku będzie przedstawiony w lipcu. Polska może odegrać istotną rolę w pracach nad nim

Polska prezydencja zbiegła się z rozpoczęciem rozmów na temat wieloletnich unijnych ram finansowych (WRF), które określą cele i priorytety wydatków UE na lata 2028–2034. Projekt budżetu ma być gotowy w lipcu, a potem rozpoczną się negocjacje między instytucjami unijnymi. Polska może odegrać istotną rolę w pracach nad WRF, dlatego to od naszego kraju swoje konsultacje rozpoczęli europarlamentarzyści, którzy są współsprawozdawcami PE ds. wieloletniego budżetu Unii Europejskiej.

– Rola Polski w procesie przygotowania nowych wieloletnich ram finansowych będzie bardzo istotna, bo Polacy i Polska stanowią dobry przykład korzyści, jakie Fundusz Spójności daje ludziom i krajom, poprawiając jakość życia w zakresie zdrowia, bezpieczeństwa, edukacji i w wielu innych obszarach – przekonuje w rozmowie z agencją Newseria Carla Tavares, posłanka do Parlamentu Europejskiego z Portugalii, która wraz z europosłem z Rumunii Siegfriedem Muresanem zajmuje się ustaleniem priorytetów Parlamentu Europejskiego w zakresie nowego wieloletniego budżetu UE.

Na początku kwietnia współsprawozdawcy PE rozmawiali o priorytetach unijnego budżetu po 2027 roku z polskimi parlamentarzystami, przedstawicielami rządu, organizacji pozarządowych oraz Frontexu. W siedzibie Biura Parlamentu Europejskiego w Polsce posłowie przeprowadzili także konsultacje z przedstawicielami strony społecznej i interesariuszami.

– W Parlamencie Europejskim skupiamy się na bardzo podobnych aspektach, co Polska. Wyzwania stojące w tej chwili przed Unią, z którymi musimy się zmierzyć, są bardzo podobne do tych, które stoją przed Polską i polskimi władzami. Jest to więc dobry moment, w którym ważne są dla nas te same sprawy i nasze myślenie jest podobne – możemy dzielić się sposobami na to, jak Unia Europejska i Europejczycy mogą pokonać obecne wyzwania – wskazuje Carla Tavares.

W maju br. europosłowie będą głosować nad projektem sprawozdania, który będzie zawierać koncepcję Parlamentu Europejskiego dotyczącą WRF po 2027 roku. Głównym wyzwaniem dla UE są dziś globalne napięcia geopolityczne, wojna w Ukrainie oraz pilna potrzeba zwiększenia konkurencyjności, odporności, bezpieczeństwa i obrony UE.

– Wiemy, że stoi przed nami nowe wyzwanie – obronność, bezpieczeństwo, gotowość. Poznaliśmy propozycję przewodniczącej Komisji Europejskiej w sprawie Gotowości 2030. Nie da się uciec od tego tematu, ale sądzimy, że chociaż potrzebny nam jest budżet na obronność, na bezpieczeństwo, to jednocześnie musimy mieć fundusze i inwestować w politykę spójności. Wyzwaniem będzie więc zbilansowanie nowych i starych wyzwań – przekonuje europosłanka. – Na tę chwilę wiemy, że to, co mamy [na obronność – red.], nie wystarczy. Myślę, że musimy działać krok po kroku, zanim ustalimy dokładną kwotę. Sądzę, że wszystkie kraje popierają zwiększenie budżetu na obronność. Wynika to z obecnej sytuacji w Europie i na świecie i jest to dla nas jasne. Mamy teraz w tej kwestii inne stanowisko niż sześć miesięcy temu, kiedy zaczynaliśmy pracę nad tym dokumentem

Pod koniec marca swoje konkluzje na temat przyszłości polityki spójności po 2027 roku oraz jej roli w zapewnieniu spójnego rozwoju regionów zatwierdziła Rada UE. Będą one podstawą dyskusji prowadzonych w nadchodzących miesiącach oraz punktem wyjścia dla prac Komisji nad ramami ustawodawczymi polityki spójności. W trakcie marcowej debaty podkreślano, że cel spójności gospodarczej, społecznej i terytorialnej jest centralnym elementem projektu europejskiego. Przywołano także raport Letty, z którego wynika, że skuteczna polityka spójności, wdrażana w zrównoważony sposób w całej UE, jest jednym z kluczowych warunków powodzenia jednolitego rynku. W konkluzjach potwierdzono, że konkurencyjność i spójność są ze sobą powiązane, więc poprawa w obu tych obszarach przyczyni się do realizacji strategicznych priorytetów Unii. Rada UE uznała, że polityka spójności powinna nadal odgrywać kluczową rolę w zmniejszaniu dysproporcji regionalnych w Europie, pomagając regionom słabiej rozwiniętym nadrabiać zaległości względem regionów lepiej rozwiniętych, z myślą o pozytywnej konwergencji w Unii.