Ciasto to podstawa każdej pizzy. Podstawą ciasta jest mąka
Mało kto wie, ale historia pizzy rozpoczęła się w starożytnej Grecji. Dopiero później pieczony placek z ziołami przywłaszczyli sobie Włosi i nadali mu odpowiednią nazwę. A na końcu światowej wędrówki pizzy byli Amerykanie, którzy stworzyli swoją wersję "na bogato".
Dziś również Polacy są zakochani w tym daniu. Z wielokrotnie przeprowadzanych badań wynika, że 70% całego społeczeństwa sięga po ten rarytas co najmniej jeden raz w tygodniu. Jednak wśród wielu osób pokutuje przekonanie, że wykonanie idealnego ciasta na pizzę jest nie lada wyczynem. Nic bardziej mylnego.
Najpopularniejszymi typami mąki do pizzy jest mąka pszenna typ 450 oraz 550. Z mąki typ 450 otrzymuje się pizzę na cienkim i kruchym spodzie, natomiast na bazie mąki typ 550 wypieka się ciasto cienkie i miękkie.
- Odpowiednio dobrana mąka oraz dobrze skomponowane proporcje to jedno, ale aby stworzyć pizzę idealną musimy poznać kilka prostych sekretów, dzięki którym samodzielnie wykonany placek będzie smakował lepiej niż w tradycyjnej pizzerii – mówi Anna Matuszewska, Dyrektor ds. Jakości i Produkcji Podlaskich Zakładów Zbożowych S.A. w Białymstoku. - Od niedawna w portfolio PZZ posiadamy mąkę na pizzę, zarówno w opakowaniu 1 kg oraz w większym worku 10 - kilogramowym, co jest idealnym rozwiązaniem dla HoReCa.
Ciasto robimy według następującego przepisu:
Składniki: 1 kg mąki pszennej na pizzę, 530 – 550 ml wody, 35 ml oleju, 25 g soli, 12,5 g drożdży, 3,5 g cukru.
Wykonanie: W wodzie rozpuść cukier i drożdże. Połącz mokre i suche składniki. Ciasto zagniataj do uzyskania jednolitej konsystencji. Pod koniec dodaj olej.
Ciasto możesz zrobić na przykład wieczorem i podzielić na mniejsze porcje (300 g ciasta odpowiada pizzy o średnicy 28 cm). W lodówce może być ono przechowywane nawet do 48 godzin, więc pizzę możemy wypiec w dogodnym dla nas czasie.
- To dobry pomysł na szybki obiad, niespodziewanych gości itd. Wyjmujemy ciasto z lodówki, formujemy krążek, nakładamy ulubione składniki (zajmuje to max 5-10 min). Wypiek w zależności od możliwości piekarnika 250 - 300℃ to czas 8 -10 min – mówi Anna Matuszewska.
Trzeba pamiętać o tym, by ciasto w lodówce było przykryte, aby nie wyschło. Sprawdzi się tu pojemnik z zamknięciem, miska z przykrywką lub zwykły garnek z pokrywką. Porcje ciasta powinny być umieszczane w pojemnikach w odpowiednich odstępach, aby miały miejsce na rozrost. Dojrzałe ciasto z lodówki wyjmujemy trochę wcześniej zanim zaczniemy je formować. Wówczas kilkoma ruchami uzyskamy okrągły kształt pizzy.
- Bardzo ważne - aby uzyskać ładną strukturę miękiszu po wypieku, to podczas kształtowania ciasta nie należy go wałkować tylko ręcznie rozciągać, aby pozostawić część powietrza wewnątrz – mówi Anna Matuszewska. - Formując krążek pizzy z ciasta nie podsypujemy dużą ilością mąki, bo będzie twarde. Wykorzystujemy tu odrobinę mąki krupczatki lub semoliny, wówczas łatwo rozciągniemy ciasto na grubość jaką chcemy, a spód będzie chrupiący. Pamiętajmy też, że im dłużej ciasto fermentuje w lodówce, tym bogatszy uzyskamy smak i większe pory w krawędzi pizzy. Koneserzy to uwielbiają.
Najlepsza pizza to ta najprostsza np.: margherita: ciasto, sos z pomidorów lub koncentrat mutti, ser mozzarella, sypkie przyprawy po upieczeniu według uznania. To idealne danie dla dzieci. Nawet niejadek skusi się na kawałek, zwłaszcza gdy sam będzie brał udział w przygotowaniach. Pizza to smak sam w sobie. Można uruchomić swoją inwencję twórczą i zrobić jej różne wersje - mięsne, warzywne, słodkie, słone itd.
SMACZNEGO!
Czy wiesz, że ….
Największą na świecie pizzę upieczono w Rzymie. Jej średnica miała 40 m a powierzchnia zajęła 1261,65 m2. Z kolei w USA powstała najdłuższa pizza na świecie. Jej długość wyniosła 1930,39 m. Do jej przyrządzenia potrzeba było ponad 8 ton ciasta, 2,5 tony sosu oraz 1,5 tony mozzarelli.
Polski fotograf u ministra w Ghanie!
Trendy wśród pokolenia Silver – 57% seniorów chce korzystać z mikromobilności
Festiwal Folkowe Inspiracje w Manufakturze
Kalendarium
Więcej ważnych informacji
Jedynka Newserii
Jedynka Newserii
Psychologia
Martyna Wojciechowska: Pokolenie Z jest bardzo samotne i nie radzi sobie z codziennymi problemami. Jako mama nauczyłam się bardziej słuchać i więcej pytać, niż mówić
Dziennikarka podkreśla, że martwi się o pokolenie Z, bo z jej obserwacji i rozmów z młodymi ludźmi wynika, że czują się oni bardzo samotni i wręcz przerastają ich codzienne problemy. Sami nie potrafią sobie z nimi poradzić, a niestety często też nie mogą liczyć na wysłuchanie, wsparcie i pomoc ze strony dorosłych. Martyna Wojciechowska nie ukrywa, że ona również popełniła wiele błędów wychowawczych, bo wydawało jej się, że sama najlepiej wie, czego potrzebuje jej córka, bez pytania dziewczynki o zdanie. W porę jednak dostrzegła swój błąd i teraz już wie, że dzieci najbardziej oczekują od rodziców poświęcenia im uwagi i czasu, a także zrozumienia ich emocji.
Edukacja
Co 6,5 minuty ktoś w Polsce doznaje udaru mózgu. Edukacja dzieci może zapobiec katastrofalnym skutkom i uratować życie dorosłym
Udar mózgu to druga najczęstsza przyczyna śmierci i trzecia najczęstsza przyczyna niepełnosprawności. Niewystarczająca wiedza i brak umiejętności rozpoznawania objawów udaru mózgu sprawiają, że większość pacjentów zgłasza się do szpitali zbyt późno. W odpowiedzi na ten problem powstał program FAST Heroes skierowany do przedszkolaków i uczniów klas 1–3. – Chcemy wykorzystać entuzjazm dzieci, aby to one stały się nauczycielami dla swoich dziadków – mówi Jan van der Merwe, międzynarodowy koordynator programu FAST Heroes, lider Inicjatywy Angels.
Teatr
Mateusz Banasiuk: Żałuję, że dzisiaj tak rzadko pisze się sztuki wierszem. Dla aktora to prawdziwy sprawdzian umiejętności
Aktor gra jedną z głównych ról w spektaklu „Wypiór” w Teatrze IMKA. Zaznacza, że wielkim atutem spektaklu jest tekst napisany klasycznym trzynastozgłoskowcem z zachowaną średniówką po siódmej sylabie, ale traktujący o bieżących problemach młodych ludzi i w niebanalny sposób komentujący otaczającą rzeczywistość. Mateusz Banasiuk zapewnia, że on sam bardzo lubi grać w sztukach napisanych wierszem i żałuje, że twórcy teatralni odchodzą już od tej formy. Przyznaje też, że w tym przypadku nie ma mowy o improwizacji. Trzeba się wykazać niezwykłą dokładnością, by nie zgubić żadnego słowa, bo wtedy zostanie zaburzony cały rytm.
|
|
|