Jak powstają ekskluzywne indyjskie dywany?
Home Sweet Home PR
Łowicka 51 lok. 207
02-353 Warszawa
ola|hshpr.pl| |ola|hshpr.pl
880 320 909
hshpr.pl
Mistrzowie sztuki tkackiej najpierw wybierają włókna o najwyższych walorach zarówno wizualnych, jak i użytkowych. Następnie swymi zwinnymi palcami zawiązują nawet 150 000 supełków na metr kwadratowy dywanu. Niekiedy też sięgają po nożyce, by wzbogacić wzór o efekt trójwymiarowości. Wszystko to sprawia, że gotowy wyrób – klasyczny lub nowoczesny, ale zawsze unikatowy – włącza nabywcę w krąg wspaniałej, wielowiekowej tradycji.
Sztuka kobiernictwa, czyli tkania dywanów, do Indii dotarła w XVI wieku z Persji wraz z pochodzącymi stamtąd wykwalifikowanymi rzemieślnikami. Z tego właśnie powodu nad Gangesem długo powstawały najwyższej klasy dywany wełniane z perskimi wzorami. Dopiero w XIX stuleciu, w okresie kolonizacji angielskiej, rozwinęła się stylistyka, ale jednocześnie spadła jakość tych wyrobów. Na szczęście w drugiej połowie XX wieku, już w epoce niepodległych Indii, poziom rzemiosła wzrósł. Odrodziło się tradycyjne tkactwo, oparte na autentycznym rzemiośle.
A jaką rangę tamtejsze kobiernictwo ma obecnie? Dość powiedzieć, że Indie to jedyne państwo na świecie, w którym struktura rządu obejmuje ministerstwo włókiennictwa. Pod tak wysokimi auspicjami stara, ale wiecznie młoda sztuka tkacka rozkwita. Opiera się dziś na równi na najlepszych praktykach pracy rzemieślniczej i światowych standardach, a przy tym gładko splata historyczne zasady ze współczesnym wyczuciem stylu, wzoru, koloru.
Dywany te z doliny Gangesu sprowadza nad Wisłę toruńska firma Samarth, wspólne dzieło dwojga przyjaciół z czasów studiów we Włoszech: Polaka imieniem Oskar oraz Hinduski Shruti. Za jej sprawą mamy okazję przyjrzeć się bliżej pracy mistrzów kobiernictwa z ojczyzny indyjskich dywanów w stanie Uttar Pradesh. Jakie więc sekrety kryją w sobie te wspaniałe dzieła ludzkich rąk – lśniące, zachwycające kolorem, szlachetnie grube i przyjemnie puszyste?
Wątek szlachetnego włókna
Pierwszym z nich jest surowiec. Aby uzyskać dywan naprawdę wysokiej klasy, piękny i trwały, trzeba sięgnąć po znakomitej jakości włókno. Tkacze, z którymi współpracuje Samarth, najpierw napinają na krosnach bawełnianą osnowę, a później w zależności od modelu dobierają odpowiedni wątek.
Bardzo chętnie wybierają wełnę, najbardziej tradycyjne włókno wykorzystywane do tkania dywanów – niezwykle trwałe i łatwe do utrzymania w czystości. Z myślą o odbiorcach o najwyższych wymaganiach wykorzystują w swej pracy również wysoko cenioną nowozelandzką wełnę owczą merino. Jej bardzo delikatne, cienkie i wyjątkowo miękkie włókna pozwalają wykonywać misterne, precyzyjne wzory. Co więcej, wełna nowozelandzka jest całkowicie biodegradowalna. A ponieważ nie uczula, okazuje się idealna dla alergików.
Aby wzbogacić walory dekoracyjne swych wyrobów, indyjscy mistrzowie tkactwa sięgają także po ręcznie przędzony jedwab bambusowy – trwały, miękki i lśniący tak jak klasyczny jedwab, a przy tym dostępniejszy cenowo, ekologiczny i wegański. Poza tym chętnie wykorzystują jedwab artystyczny, inaczej art silk lub wiskozę, czyli włókno sztuczne wytwarzane z naturalnej celulozy, charakteryzujące się miękkością i wspaniałym połyskiem.
Unikat z pracowni mistrza
O klasie dywanu prócz rodzaju surowca decyduje m.in. liczba węzełków, wprost świadcząca o misterności wyrobu. W przypadku najbardziej ekskluzywnej kolekcji firmy Samarth – Premium Gold – na metr kwadratowy przypada nawet 150 000 supełków! Co więcej, walory precyzyjnie wykonanych węzełków we wspomnianej serii wzbogaca praca nożyc, którymi tkacze nadają wzorom dywanów głębię trójwymiarowości. Strzyżenie sprawia, że zarówno wizualne, jak i dotykowe wrażenia odbiorców zyskują dodatkowy impuls.
Co warto podkreślić, we wszystkich produktach tej marki każdy supełek wiązany jest ręcznie. Walor ręcznej roboty, nie do przecenienia w epoce zalewu towarami masowej produkcji, nadaje omawianym dywanom autentycznie ekskluzywny charakter. Ale nie tylko – decyduje również o niepowtarzalnym, unikatowym rysunku każdego kobierca. Dzięki niemu nowocześnie eleganckie dywany Samarth, o modnych delikatnych abstrakcyjnych wzorach i starannie opracowanej kolorystyce, nie tylko ozdobią dowolne wnętrze klasy premium, ale też autentycznie je wzbogacą.
Geberit weźmie udział w 14. PLGBC Green Building Summit
Zamieszkać ze sztuką. Dwupoziomowe mieszkanie po gruntownym remoncie
Neurodesign a jesienne wnętrza - przestrzenie sprzyjające dobremu samopoczuciu
Kalendarium
Więcej ważnych informacji
Jedynka Newserii
Jedynka Newserii
Media
Ada Fijał: Młode pokolenie jest niezwykle obeznane z modą. Kiedyś my uczyliśmy uczestników naszych programów, co mają robić, a teraz często to my uczymy się od nich
Aktorka i jurorka programu „Shopping Queens. Królowe zakupów” zauważa, że w ciągu dekady nie tylko zmienił się ten format telewizyjny, ale także podejście do mody. Trendy dyktują bowiem teraz nie tyle znani projektanci, ile ulica i zwykli ludzie. Na jej szczególne uznanie zasługuje młode pokolenie, które wykazuje się ogromną kreatywnością i wręcz nie sposób przejść obojętnie obok ich wyszukanych stylizacji.
Muzyka
Zespół Enej: Na Ziemi mamy skrajności – od suszy po ulewę. Martwi nas, jak będzie wyglądał świat naszych dzieci
Mirosław Ortyński i Piotr Sołoducha z zespołu Enej przyznają, że obawiają się skutków suszy, która negatywnie wpływa na rolnictwo, czy ulewnych opadów deszczu prowadzących do powodzi i podtopień. Niestety klimat się ociepla i coraz częściej mamy do czynienia z ekstremalnymi zjawiskami w pogodzie, a wszystkie anomalie odczuwamy w naszych portfelach. Muzycy zdają sobie więc sprawę z tego, jak ważne jest uzmysłowienie społeczeństwu rangi problemu i propagowanie kultury ekologicznej. Chodzi też o to, aby wzbudzić poczucie odpowiedzialności za stan środowiska, bo lekkomyślność i zaniedbania mogą jeszcze pogorszyć sytuację.
Edukacja
MNiSW wspiera programy badawcze dotyczące żywienia. W planach jest też popularyzacja zdrowej diety
Resort nauki współfinansuje programy, które mają odpowiedzieć na wyzwania związane ze zdrowiem uczniów. Ruszyła właśnie kolejna edycja programu JEŻ – Junior-Edu-Żywienie, w którym rodzice i dzieci będą uczestniczyć w badaniu dotyczącym marnowania żywności. – Innym ważnym i nowatorskim komponentem jest program telewizyjny, który będzie popularyzował zdrowe żywienie – zapowiada Maciej Gdula, wiceminister nauki i szkolnictwa wyższego. Jak podkreśla, to przykład na to, jak wykorzystywać w praktyce wyniki badań naukowych.