Kim jest dzisiaj przywódca?
Agencja Face It!
ul. Bagatela 10 lok. 31
00-585 Warszawa
a.koszyczek|agencjafaceit.pl| |a.koszyczek|agencjafaceit.pl
794714937
www.agencjafaceit.pl
Człowiek w roli przywódcy staje się autorytetem dla innych i musi brać odpowiedzialność za konsekwencje swoich decyzji. Lider może jednak pozostawać również „niewidzialny”, co oznacza, że nie musi pełnić znaczącej roli w strukturze firmy lub instytucji, by mieć znaczący wpływ na osoby ze swojego otoczenia.
Dobry menedżer powinien z reguły mieć cechy przywódcze – mówi Zbyszek Dzideczek, mentor i mówca The John Maxwell Team, trener negocjacji i autor książki „Negocjacje to fascynująca podróż” – Aby skutecznie zarządzać ludźmi, należy posiadać odpowiednie kompetencje, których na szczęście można się nauczyć. Ten proces kształcenia jest jednak pracochłonny i wymaga czasu.
Dobry lider to po prostu… prawdziwy lider
Nie powinno się wyróżniać „dobrych” i „złych” przywódców – są tylko ci, których działania przekładają się na właściwe lub niewłaściwe efekty. Prawdziwymi przywódcami byli Mahatma Gandhi, Nelson Mandela, Martin Luther King, ale odpowiednim przykładami mogą być Hitler i Stalin, którzy przecież wiedli za sobą rzesze ludzi – tłumaczy Dzideczek – Problem jednak tkwi w wartościach, jakie przekazuje przywódca. Tych ostatnich wymienionych nie postrzega się jako wzory do naśladowania z powodu strasznych konsekwencji ich władzy. Nie można im jednak odmówić etykiety „prawdziwych wodzów”. Może to zabrzmi jak truizm, ale przywódcą albo się jest, albo się nim nie jest – ten sposób rozumowania pozwala nam skupić się na wyjaśnieniu istoty przywództwa.
Większość menedżerów spełnia odpowiednia kryteria, jednak nie wszyscy. Przywódca może być dobrym menedżerem i zazwyczaj nim jest, ale skuteczny menedżer wcale nie musi być dobrym przywódcą, bo np. potrafi jedynie pełnić rolę znakomitego administratora. Materiał na lidera to pewne cechy osobowościowe, to określony charakter, to konkretne umiejętności związane z człowiekiem i jego relacją z innymi. Przywódca przede wszystkim wiedzie za sobą ludzi. Obojętnie w którym kierunku idzie – oni pójdą za nim.
Niewidzialni przywódcy wewnątrz organizacji
W teorii przywództwa wyróżniamy pojęcie tzw. niewidzialnego lidera. Jest to człowiek, który nie zajmuje wysokiego stanowiska w strukturze organizacji i nie posiada formalnej władzy, ale np.w firmie (choćby w zakładzie produkcyjnym) wokół niego gromadzą się inni i zawsze chętnie słuchają jego zdania. Autor książki „Negocjacje to fascynująca podróż” twierdzi, że niewidzialni przywódcy odgrywają szczególną rolę przy wprowadzaniu programów naprawczych w przedsiębiorstwie – tacy nieformalni liderzy mogą pomóc choćby w rozprowadzaniu pewnych informacji wewnątrz grupy pracowników. Są bowiem darzeni zaufaniem, są „swoi”, nie narzucają swojego zdania z góry, tylko za pomocą swoich cech przywódczych przekonują innych w naturalnym procesie negocjacji.
Najważniejszą cechą niewidzialnego lidera jest jego autorytet, który buduje się przez lata za pomocą określonej, niezmiennej postawy oraz z udziałem doświadczenia, które znane jest i szanowne przez współpracowników. Takiego autorytetu nie da się osiągnąć przez zajmowane wyższe stanowisko. Jeżeli ktoś jest przywódcą, to nie musi oznaczać, że dobrze zarządza ludźmi, tylko dzięki niemu organizacja, którą reprezentuje, wzmacnia się. Co istotne, taki człowiek potrafi być przywódcą nawet w trudnych sytuacjach i na przykład umie skłonić współpracowników do pozostania w firmie, gdy ci będą chcieli grupowo ją opuścić. Dzięki jego działaniom może się zdarzyć, że ludzie nie będą wiedzieli, dlaczego poświęcają pracy więcej uwagi i czasu, niż normalnie by chcieli – oczywiście nie chodzi o manipulację, tylko o wykorzystywanie ukrytej władzy niewidzialnego przywódcy dla dobra organizacji.
Wyboista droga do przywództwa
Przywódca (niewidzialny lub sprawujący realną władzę) musi więc być charyzmatyczny, bo jeżeli tej cechy nie posiada, to inni ludzie nie mają szansy zainspirować się jego postacią. Kolejne cechy lidera to konsekwencja, skrupulatność, dokładność, przy jednoczesnej elastyczności i otwartości na potrzebne zmiany. Jedną z najważniejszych cech jest wiarygodność – lider musi bardzo uważać, by jej nie stracić. Za jego słowami powinny iść czyny, a obietnice nie mogą pozostawać bez pokrycia – podkreśla Zbyszek Dzideczek. Przywództwa można się więc nauczyć, poprzez kształtowanie poszczególnych cech osobowości.
Po pierwsze wypracować należy jednak własny system wartości, którego reprezentantem się stajemy – powinniśmy rozumieć, że za każdym działaniem ludzi kryją się określone motywacje, na które możemy mieć wpływ, poprzez przekonanie do wyznawanych idei. Po drugie trzeba umieć brać odpowiedzialność za innych. Lider jest człowiekiem, który staje w trzech różnych miejscach. Idzie z przodu, żeby ciągnąć za sobą innych, staje wśród ludzi, by się rozejrzeć i zobaczyć, gdzie oni są i zostaje z tyłu po to, by wesprzeć tych, którzy nie nadążają. To nazywamy tańcem lidera. Bycie liderem to także poświęcenie. Czasem lider musi ciężko pracować i poświęcić niewyobrażalną ilość czasu, by wykroczyć naprzód i pociągnąć ludzi za sobą.
Zmiany na pozycji lidera w niespokojnych czasach
Od dwóch lat obserwujemy jednak ciekawe zmiany w teorii przywództwa. W czasie pandemii ludzie odkryli w sobie wielkie pokłady empatii, która ma wpływ także na postrzeganie autorytetów. Ludzie już nie pędzą tak za sukcesem materialnym, ale poszukują czegoś więcej. Chcą się dobrze czuć w towarzystwie znajomych i przyjaciół – przekonuje specjalista od negocjacji – odnoszę wrażenie, że przed wydarzeniami z 2020 r. większość ludzi kładło nacisk bardziej na pracę, niż na relacje z ludźmi. Teraz chcą iść w innym kierunku.
W tym bardziej „wrażliwym” świecie przywódca musi więc dążyć przede wszystkim do pomagania innym i np. do utrzymywania dobrej atmosfery w pracy. Nie ma już miejsca dla „zamordyzmu”, jest za to przestrzeń dla samokształcenia i nabywania nowych „miękkich” kompetencji.
Współcześni studenci chętnie i odważnie podejmują pracę
Jak sprawnie znaleźć pracę „na już”
Wystawa Ludzi Zmieniających Świat w Warszawie
Kalendarium
Więcej ważnych informacji
Jedynka Newserii
Jedynka Newserii
Teatr
Anna Głogowska: Długo wstydziłam się stanąć na scenie teatralnej. Teraz zaczynam myśleć o sobie jako o aktorce
Tancerka przyznaje, że jakiś czas temu odkryła swoją nową pasję i z przyjemnością próbuje sił w aktorstwie. Postanowiła zamienić parkiet taneczny na teatralną scenę i jak podkreśla, czuje się teraz bardziej swobodnie i ma większe pole do popisu, bo nie musi się sztywno trzymać określonej choreografii, tylko bazuje na swojej kreatywności. Anna Głogowska nie ukrywa, że na początku nie miała odwagi stanąć ramię w ramię z zawodowymi aktorami, ale przekonała się, że też ma talent i sporo do zaoferowania.
Farmacja
Szybko rośnie liczba osób z ostrą infekcją układu oddechowego, w tym grypy. Szczyt zachorowań przypadnie już na drugą połowę października
Centrum e-Zdrowia podaje, że od początku września odnotowano blisko 1,8 mln porad ambulatoryjnych udzielonych z powodu ostrych infekcji układu oddechowego, w tym grypy. Najlepszą metodą walki z chorobą jest szczepionka – najlepiej przyjęta między wrześniem a listopadem. Wciąż jednak na taki krok decyduje się zaledwie kilka procent Polaków, tymczasem grypa jest jedną z 10 najczęstszych przyczyn zgonów u osób powyżej 65. roku życia.
Żywienie
Aleksandra Adamska i Ewelina Adamska-Porczyk: Na Filipinach spałyśmy z karaluchami i innymi robakami. Brakowało nam moskitiery na całe ciało
Chociaż podczas pełnej emocji wyprawy przez Filipiny do Tajwanu nie brakowało trudnych momentów, w których górę brało zmęczenie, to jednak mimo wszelkich niedogodności Aleksandra Adamska i Ewelina Adamska-Porczyk starały się nie narzekać, tylko wyciągać z tej podróży to, co najlepsze. Uczestniczki „Azja Express” przyznają, że nie mogły się przekonać do miejscowego jedzenia, ale za to zachwyciła je aromatyczna kawa. W bagażu zabrakło miejsca na moskitierę, dlatego też z czasem przyzwyczaiły się także do spania w jednym pomieszczeniu z karaluchami.