Serniki z całego świata – od starożytnej Grecji po Japonię

Ulubione ciasto Polek i Polaków, obowiązkowa pozycja na uroczystościach rodzinnych i podczas świąt, a nawet i bez okazji. Jednak nowych sposobów przygotowania tego ciasta jest z każdym rokiem coraz więcej. Skąd wziął się sernik i kiedy powstał po raz pierwszy?

Najstarsze wzmianki o tym cieście pojawiły się jeszcze w starożytnej Grecji, ok. V wieku p.n.e. Pisał o nim grecki lekarz Aegimus. Był znany nie tylko z traktatu o ludzkim pulsie, ale i…miłości do sernika. Aegimus był autorem pozycji o tytule „Sztuka robienia sernika”. Ciasto to najczęściej serwowane było tylko dla elit i arystokracji, ale częstowano nim także olimpijczyków.

Pierwszy spisany (i zachowany) przepis na sernik pochodzi z 230 r. i jest dziełem Atenajosa z Naukratis. Ten grecki pisarz stworzył wiele prac o tematyce gastronomicznej, wspominając w nich m.in. o wcześniejszym dziele Aegimusa.

Sernik dookoła świata

Co ciekawe, sernik był też ciastem stosowanym do rytuałów religijnych w starożytnym Rzymie, a nazywany był libium. 

„2 kilogramy sera dobrze pokruszyć w moździerzu, dodać 45 dkg chleba z mąki pszennej, wymieszać z serem, dodać 1 jajo i wszystko dobrze wymieszać. Uformować placek i piec na gorącym kamieniu”  – tak brzmiał jeden z pierwszych przepisów autorstwa Katona Starszego w jego pracy „De Re Rustica”.

Wraz z rosnącą potęgą Cesarstwa Rzymskiego sernik rozprzestrzeniał się po świecie. Był poddawany różnym modyfikacjom, które uwzględniały lokalne składniki i sposoby wypiekania. Dla przykładu, Henryk VIII, król angielski najbardziej lubił wersję sernika, która bazowała na moczonych przez kilka godzin w mleku kawałkach sera. Po odcedzeniu dodawane były jajka, cukier i masło.

Sernik po polsku

W Polsce sernik pojawił się prawdopodobnie w XVII w., dokąd trafił z Wiednia. Gdy Jan III Sobieski podbił austriacką stolicę przywiózł przepis do Krakowa, gdzie dodano do receptury ozdobną polewę w kraciasty wzór. Właśnie dlatego polska wersja sernika znana jest również jako sernik krakowski lub królewski.

Swoją współczesną formę sernik zawdzięcza Williamowi Lawrence’owi, który w 1873 r. przypadkowo odkrył sposób otrzymywania sera niedojrzewającego.

Najmłodszy przepis na sernik – japoński!

W latach 60. XX wieku Tomotaro Kuzuno, właściciel japońskiej restauracji odwiedził Berlin, gdzie spróbował słynnego niemieckiego Käsekuchen. Zakochał się w tym wypieku i sprowadził go do Japonii. Również w tym wypadku, przepis z czasem został zmieniony. Sernik z Dalekiego Wschodu konsystencją przypomina nieco suflet i mus, dzięki czemu jest bardzo delikatny i ma wielu miłośników.

A jaka jest Wasza ulubiona wersja sernika?
 

Program „Ja Cię SERniczę!” jest sfinansowany z Funduszu Promocji Mleka.