Mówi: | Helena Norowicz |
Funkcja: | aktorka |
Helena Norowicz: Nie mam żalu o to, że nie dostaję już propozycji z teatru, bo rozumiem, że sytuacja jest trudna. Ale liczę na to, że jeszcze kiedyś stanę na scenie
Aktorka zapewnia, że bez problemu mogłaby znów stanąć na teatralnej scenie i zagrać w jakimś ciekawym spektaklu, ale nie chce odbierać pracy ani gaży młodszym aktorkom. Jeśli pojawi się jakaś propozycja, to oczywiście ją rozważy, natomiast nie wchodzi w grę żadna rywalizacja. Helena Norowicz przyznaje, że na emeryturze wiedzie niezwykle ciekawe życie – bierze udział w sesjach zdjęciowych, dużo ćwiczy i czyta ulubioną poezję.
Helena Norowicz przez wiele lat związana była ze stołecznym Teatrem Klasycznym, a następnie z Teatrem Studio. Można ją było podziwiać na deskach teatru i w spektaklach telewizyjnych, a także na szklanym ekranie. Grała w popularnych serialach, m.in. w „Barwach szczęścia”, „Na Wspólnej”, w „Na dobre i na złe”, a także miała swój udział w takich filmach jak „Matka Teresa od kotów” czy „Boże Ciało”. Jak przekonuje, aktorstwo ma we krwi i z przyjemnością sięgnęłaby po kolejny scenariusz, ale niestety w obecnych, trudnych dla kultury i sztuki czasach propozycji zawodowych jest jak na lekarstwo.
– Teraz, po pandemii, zrobił się bardzo trudny czas dla aktorów. I przede wszystkim kwestia pieniędzy, bo ja już jestem na emeryturze, w związku z tym cała gaża musiałaby być w jakiś sposób odebrana komuś, kto jest w teatrze na etacie, więc już nie mam nawet żalu o to, bo rozumiem, że sytuacja jest trudna. Ale może komuś jeszcze jakiś pomysł przyjdzie do głowy ku mojemu szczęściu – mówi agencji Newseria Lifestyle Helena Norowicz.
Jak podkreśla, czuje się spełniona zawodowo. W teatrze spędziła bowiem wiele lat, zagrała setki ról i zmierzyła się z różnymi bohaterkami.
– Ja właściwie tak zwanych planów zawodowych nie powinnam już mieć, dlatego że w teatrze pracowałam prawie 60 lat. Ale teatr i poezja nadal istnieją we mnie, wciąż czytam dużo wierszy – mówi aktorka.
Na emeryturze jednak Helena Norowicz nie odpoczywała, a wręcz przeciwnie – zaangażowała się w nowy życiowy projekt, który bardzo ją pochłonął. W wieku 80 lat została bowiem modelką. Wzięła udział w wielu pokazach mody i z powodzeniem stawała przed obiektywem aparatu na sesjach zdjęciowych.
– Po teatrze nagle pojawiła się zupełnie inna propozycja, której ani nie przewidziałam, ani nawet nie starałam się o nią. Przyszło to samo do mnie, wyciągnęło do mnie rękę i powiedziało: „chodź”, więc zostałam modelką. Do tej pory jeszcze mogę być aktywna i czasem zdarzają mi się jakieś sesje raczej modowe – mówi.
Aktorka przyznaje, że dobrą kondycję i szczupłą sylwetkę udaje jej się utrzymać dzięki regularnej aktywności fizycznej. Jest na tyle wysportowana i rozciągnięta, że w każdej chwili z dumą może zaprezentować swoje umiejętności.
– Nawet teraz mogę rozjechać się w szpagacie – podkreśla.
Helena Norowicz wspomina, że jako nastolatka miała wiele pomysłów na swoje dorosłe życie. Widziała siebie chociażby na parkiecie tanecznym.
– Od dziecka marzyłam, żeby być tancerką, ale potem się okazało, że za bardzo wyrosłam i wszyscy chłopcy, z którymi miałam tańczyć, byli mi do ramienia. Absolutnie nikt nie chciał ze mną tańczyć, więc moje marzenie musiało odejść na dalszy plan. Potem myślałam, że będę na uczelni sportowej, na Akademii Wychowania Fizycznego, i też los pokręcił tak, że się nie udało – mówi.
Los jednak sam zdecydował i zupełnie przypadkowo trafiła na casting do szkoły teatralnej. Jej talent i nietuzinkowa osobowość zostały szybko dostrzeżone.
– Gdzieś w głębi istniała tęsknota utajona i myśl o tym, żeby pracować w teatrze, tylko nie miałam wtedy wiary w siebie. Patrzyłam na te piękne Marleny Dietrich, na Grety Garbo i na siebie i mówiłam: no gdzie ty się pchasz. Ale byłam kiedyś na spektaklu we Wrocławiu i zobaczyłam afisz, anons, że jest nabór do szkoły teatralnej. I ja myślę tak: nie muszę nigdzie jechać, przyszło to tu, do mnie, więc jak mam nie spróbować? I spróbowałam. A najśmieszniejsze, że potem prorektorka naszej szkoły, pani Janina Mieczyńska, która była nie tyle aktorką, ile tancerką, baletnicą w stylu Isadory Duncan, powiedziała mi: „A czy wiesz, że ja cię cały czas w teatrze obserwowałam i myślałam, że właśnie takie dziewczyny powinny zdawać do szkoły teatralnej”. Więc jak zobaczyła, że ja przyszłam, to już się od razu zakwalifikowałam – wspomina aktorka.
Czytaj także
- 2024-05-10: Rafał Zawierucha: Nie ma nic piękniejszego w życiu niż posiadanie dziecka. Uwielbiam wracać do domu do moich cudownych dziewczyn i spędzać z nimi czas
- 2024-05-28: Rafał Zawierucha: Marzy mi się rola jak Mel Gibson w „Braveheart”. Chciałbym też zostać kaskaderem samochodowym jak Tom Cruise
- 2024-04-29: Paweł Małaszyński: Po odejściu z Teatru Kwadrat musiałem wziąć w garść, zostawić przeszłość za sobą i iść dalej. Teraz od początku wytaczam sobie ścieżkę kariery
- 2024-04-30: Artur Barciś: Reżyseria jest rzeczą dużo bardziej odpowiedzialną niż aktorstwo. Może kiedyś zdecyduję się wyreżyserować film
- 2024-05-16: Edyta Herbuś: Teraz mam taki moment obfitości, że mogę wybierać role, które są dla mnie najciekawsze. Ale na pewno muszę sobie zafundować reset, żeby utrzymać równowagę w życiu
- 2024-04-19: Edyta Herbuś: Program „Tańcząca ze światem” łączy ze sobą moją pasję do podróży, tańca i odkrywania świata. Podczas nagrań wskakuję z jednej półki energetycznej w drugą
- 2024-04-25: Julia Kamińska: Najnowszy singiel pokazuje moje drugie, wulgarne oblicze. Nie chcę się już bać, tylko móc wreszcie wyrażać siebie nawet w bardzo odważnych tekstach
- 2024-03-26: Piotr Zelt: W tym roku na Wielkanoc jadę na narty w Alpy. Chyba wszystkim jest na rękę, że będę gdzieś daleko
- 2024-04-05: Marcin Bosak: Przygotowujemy się z moim przyjacielem do ciekawego projektu. Będzie to polsko-grecka koprodukcja, kino drogi
- 2024-04-16: Aleksandra Popławska: Nie mogę narzekać na brak pracy. Dostaję różne propozycje teatralne, filmowe i serialowe
Kalendarium
Więcej ważnych informacji
Jedynka Newserii
![](/files/1922771799/n-innowacje_1.png)
Jedynka Newserii
![](/files/1922771799/n-biznes_1.png)
Teatr
![](/files/1922771799/436913832-banasiuk-zonglerka-2,w_274,r_png,_small.png)
Mateusz Banasiuk: Podczas studiów uczyliśmy się żonglerki maczugami i popisów cyrkowych. Te umiejętności przydały mi się w zawodzie aktora
W pracy zawodowej kolejny raz przydały się Mateuszowi Banasiukowi umiejętności zdobyte w szkole aktorskiej. W spektaklu „Wypiór” wystawianym na scenie Teatru IMKA odtwórca roli Łukasza udowodnił, że potrafi perfekcyjnie żonglować, wzbudzając podziw widowni. W rozmowie z agencją Newseria Lifestyle artysta zdradza, że podczas studiów nauczył się jeszcze kilku innych sztuczek cyrkowych.
Ochrona środowiska
Rośnie liczba producentów ekologicznych zarówno w Polsce, jak i innych krajach Unii. Wciąż jednak jest to ułamek produkcji rolnej
![](/files/1922771799/rolnictwo-transformacja-foto,w_133,r_png,_small.png)
Rolnictwo i hodowla zwierząt to jedna z głównych przyczyn wycinki lasów na świecie, utraty bioróżnorodności i największy emitent metanu. Sektor ten pochłania ogromne zasoby wody i odpowiada w dużym stopniu za zanieczyszczenie gleby. Ekspansja rolnictwa przyczynia się więc do zmian klimatu, a jednocześnie sektor boleśnie odczuwa ich skutki, co odbija się na produkcji rolnej. Zdaniem naukowców transformacja ekologiczna rolnictwa jest dziś koniecznością w walce z postępującymi niekorzystnymi zmianami klimatycznymi.
Ochrona środowiska
Radykalne formy protestów klimatycznych mogą mieć wpływ na spadek poparcia społecznego dla działań na rzecz klimatu. Najmniej akceptowalne blokady dróg czy niszczenie obrazów
![](/files/1922771799/badullovich-protesty-klimat-foto1,w_133,r_png,_small.png)
Aktywiści klimatyczni coraz częściej wykorzystują pokojowe nieposłuszeństwo obywatelskie, aby podnieść ekologiczną świadomość społeczeństwa. Badania przeprowadzone przez naukowców z Uniwersytetu George’a Masona wykazały, że niektóre z ich działań, jak np. marsze i protesty okupacyjne, są postrzegane jako bardziej akceptowalne niż na przykład blokady dróg czy niszczenie obrazów. To sugeruje, że forma protestu może więc wpłynąć na to, jak bardzo ludzie popierają postulaty głoszone przez protestujących, ale wymaga to dalszych badań.