| Mówi: | Andrzej Suchcicki |
| Funkcja: | prezes Stowarzyszenia Rodzin i Opiekunów Osób z Zespołem Downa „Bardziej Kochani” |
Newsy
Rodzice nadal boją się klas integracyjnych w szkołach
2014-03-10 | 06:03
Polacy w dalszym ciągu patrzą na osoby z upośledzeniem umysłowym przez pryzmat stereotypów. Wciąż wielu rodziców niechętnych jest idei tworzenia klas integracyjnych, które w ich ocenie prowadzą do spadku poziomu nauczania.
Klasa integracyjna daje możliwość wspólnego kształcenia dzieci niepełnosprawnych z dziećmi zdrowymi. Takie klasy stwarzają optymalne warunki rozwoju intelektualnego, jak i społecznego. W oddziale klasy integracyjnej oprócz nauczyciela prowadzącego lekcje zatrudniony jest nauczyciel specjalista, który jest przystosowany do edukacji osób niepełnosprawnych i dobierany do konkretnej klasy zgodnie z potrzebami dzieci.
– Nie wszyscy rodzice godzą się, by ich zdrowe i zdolne dzieci miały codzienne kontakty z osobami z upośledzeniem umysłowym, które mniej umieją, są mniej zdolne, mają dziwne zachowania. Niektórzy uważają, że niepełnosprawnością można się zarazić. To może brzmi śmieszne, ale czasami pojawiają się takie podejrzenia – mówi agencji informacyjnej Newseria Lifestyle Andrzej Suchcicki, prezes Stowarzyszenia Rodzin i Opiekunów Osób z Zespołem Downa „Bardziej Kochani”.
Nauczanie w klasie integracyjnej to duże wyzwanie, które wymaga specyficznych cech charakteru nauczycieli prowadzących, umiejętności i doświadczenia. Powinni oni tak prowadzić zajęcia, by osoby niepełnosprawne nie zostały wykluczone, a zdrowe dzieci nie czuły się znudzone. Wielu rodzicom zdrowych dzieci niesłusznie wydaje się, że klasy integracyjne mają dużo niższy poziom nauczania niż te w tradycyjnej szkole.
– W dalszym ciągu zbyt mało wiemy na temat niepełnosprawności intelektualnej, w dodatku posługujemy się stereotypami. Są one najbardziej żywe i krzywdzące w małych miejscowościach, wsiach, gdzie trudno dotrzeć z rzetelną wiedzą na temat upośledzeń. Nie wiemy, jak rozmawiać o niepełnosprawności, jaki kształtować wizerunek osoby niepełnosprawnej. Ciągle się tego uczymy i myślę, że trochę to jeszcze potrwa, ale jesteśmy na dobrej drodze – ocenia Andrzej Suchcicki.
Dzieci uczące się w klasach integracyjnych szybciej uczą się tolerancji, stają się wyrozumiałe i opiekuńcze względem niepełnoprawnego kolegi i są w stanie rozmawiać na temat niepełnosprawności bez uprzedzeń i stereotypów.
Klasa integracyjna daje możliwość wspólnego kształcenia dzieci niepełnosprawnych z dziećmi zdrowymi. Takie klasy stwarzają optymalne warunki rozwoju intelektualnego, jak i społecznego. W oddziale klasy integracyjnej oprócz nauczyciela prowadzącego lekcje zatrudniony jest nauczyciel specjalista, który jest przystosowany do edukacji osób niepełnosprawnych i dobierany do konkretnej klasy zgodnie z potrzebami dzieci.
– Nie wszyscy rodzice godzą się, by ich zdrowe i zdolne dzieci miały codzienne kontakty z osobami z upośledzeniem umysłowym, które mniej umieją, są mniej zdolne, mają dziwne zachowania. Niektórzy uważają, że niepełnosprawnością można się zarazić. To może brzmi śmieszne, ale czasami pojawiają się takie podejrzenia – mówi agencji informacyjnej Newseria Lifestyle Andrzej Suchcicki, prezes Stowarzyszenia Rodzin i Opiekunów Osób z Zespołem Downa „Bardziej Kochani”.
Nauczanie w klasie integracyjnej to duże wyzwanie, które wymaga specyficznych cech charakteru nauczycieli prowadzących, umiejętności i doświadczenia. Powinni oni tak prowadzić zajęcia, by osoby niepełnosprawne nie zostały wykluczone, a zdrowe dzieci nie czuły się znudzone. Wielu rodzicom zdrowych dzieci niesłusznie wydaje się, że klasy integracyjne mają dużo niższy poziom nauczania niż te w tradycyjnej szkole.
– W dalszym ciągu zbyt mało wiemy na temat niepełnosprawności intelektualnej, w dodatku posługujemy się stereotypami. Są one najbardziej żywe i krzywdzące w małych miejscowościach, wsiach, gdzie trudno dotrzeć z rzetelną wiedzą na temat upośledzeń. Nie wiemy, jak rozmawiać o niepełnosprawności, jaki kształtować wizerunek osoby niepełnosprawnej. Ciągle się tego uczymy i myślę, że trochę to jeszcze potrwa, ale jesteśmy na dobrej drodze – ocenia Andrzej Suchcicki.
Dzieci uczące się w klasach integracyjnych szybciej uczą się tolerancji, stają się wyrozumiałe i opiekuńcze względem niepełnoprawnego kolegi i są w stanie rozmawiać na temat niepełnosprawności bez uprzedzeń i stereotypów.
Czytaj także
- 2024-12-09: Podejście do przemocy wobec dzieci się zmienia, ale wciąż dużo jest do zrobienia. Trwają prace nad uszczelnieniem przepisów
- 2024-11-14: Odwożenie dzieci do szkoły samochodem nie bez wpływu na jakość powietrza. Wielu rodziców tylko po to uruchamia auto
- 2024-11-22: Tomasz Tylicki: Moje psy raz mieszkają u mnie, raz u moich rodziców. Tak sobie po prostu wędrują i jest im dobrze
- 2024-10-16: Qczaj: Byłem beznadziejnym uczniem, powtarzałem klasę w szkole średniej. Ale poradziłem sobie w życiu lepiej niż niejedna osoba z czerwonym paskiem
- 2024-09-09: Wraz z kolejnymi szczeblami edukacji spada odsetek uczniów lubiących matematykę. To nie tylko kwestia trudności przedmiotu, ale i sposobu nauczania
- 2024-09-02: Maja Klajda (Miss Polonia 2024): Młodzież i dzieci są teraz mocno przebodźcowane. Od września będę odwiedzać szkoły i szerzyć wśród uczniów wiedzę na temat pomocy psychologicznej
- 2024-07-17: Prace nad przepisami o asystencji osobistej na ostatniej prostej. Pomoże ona zaktywizować zawodowo osoby z niepełnosprawnościami i ich opiekunów
- 2024-06-21: Szkoły nie przygotowują uczniów na wejście w dorosłość. Oceny wciąż ważniejsze od kompetencji przyszłości i kreatywności
- 2024-03-22: W dobie wszechobecnego hałasu ludzie tracą zdolność uważnego słuchania. Dzieci i młodzież potrzebują audioedukacji
- 2023-09-06: W Polsce rodzi się najmniej dzieci w powojennej historii. Spada liczba kobiet w wieku rozrodczym, w dodatku coraz rzadziej decydują się na macierzyństwo
Kalendarium
Więcej ważnych informacji
Jedynka Newserii
Jedynka Newserii
Podróże
Radosław Majdan: W ferie jedziemy z chłopcami w góry. Nie umiem jeździć na nartach i nie ciągnie mnie na stok
W przerwie między nagraniami do różnych projektów telewizyjnych i internetowych były piłkarz, a obecnie komentator sportowy wybiera się na odpoczynek. W planach są dwa kierunki: najpierw zagraniczny kurort narciarski, a później jakieś egzotyczne miejsce. Radosław Majdan zaznacza jednak, że sam nie potrafi jeździć na nartach, bo jako zawodowy sportowiec miał zapisane w kontrakcie, że nie może ryzykować na stoku. Ten wyjazd organizuje jednak z myślą o synach i ma nadzieję, że najmłodszy Heniu też szybko połknie bakcyla jak jego bracia.
Anna Głogowska: W samym środku lata wyjechałam na wakacje do Egiptu. Temperatura powietrza sięgała 43, a wody 38 stopni
Daria Ładocha: Wyjeżdżając na wakacje, trzeba się liczyć z tym, że jest drogo. Już same bilety lotnicze są paragonami grozy
Paulina Sykut-Jeżyna: W czasie urlopu przez dwa tygodnie się nie malowałam. Bardzo lubię chodzić bez makijażu, ale moja praca go wymaga
Agnieszka Hyży i Maciej Rock: W tym roku nie wyjeżdżamy na wakacje, od świtu do nocy ciężko pracujemy. Chcemy, żeby poranki „Halo tu Polsat” były najlepsze na rynku
Paulina Sykut-Jeżyna: Byłam już na Mazurach, a teraz lecę do Grecji. Wszędzie ceny wzrosły, ale przecież można wybierać różne miejsca i wedle uznania planować wydatki
Problemy społeczne
Polacy nie wiedzą zbyt dużo o chorobach mózgu. Jeszcze mniej o tym, jak o niego dbać
Choroby mózgu nie są zbyt rozpowszechnionym tematem wśród Polaków. Znacznie więcej wiedzą o zdrowiu ogólnie czy otyłości. Tym samym trudno im wskazać konkretne choroby, a tym bardziej powiedzieć coś o związanej z nimi profilaktyce. O tzw. higienie mózgu słyszał tylko co trzeci badany, a 13 proc. rozumie, czym ona jest. Dlatego też eksperci wskazują na większą potrzebę edukacji w tym zakresie.
Film
Joanna Kurowska: W tym kraju aktorzy są na końcu przewodu pokarmowego. Nikt nas nie broni, nie mamy związków zawodowych jak w USA
Aktorka nie szczędzi gorzkich słów pod adresem środowiska polskich filmowców. Jest rozgoryczona tym, że w branży nie można na nikogo liczyć nawet wtedy, kiedy dochodzi do utraty pracy, mobbingu czy nadużyć finansowych. Artyści się nie wspierają, a rywalizacja o role i obawa przed konsekwencjami wyrażania krytyki wobec reżyserów czy producentów powodują, że atmosfera jest niezwykle napięta. Joanna Kurowska zwraca też uwagę na konieczność przeprowadzenia reformy Związku Artystów Scen Polskich. Jej zdaniem to sztuczny twór, który w rzeczywistości nie dba o aktorów, nie broni ich praw i interesów.
|
|
|