Anna Duńczyk-Szulc Zastępcą Dyrektora ds. Kolekcji i Rozwoju w Muzeum Warszawy
Z początkiem kwietnia 2021 stanowisko Zastępczyni Dyrektorki ds. Kolekcji i Rozwoju w Muzeum Warszawy objęła Anna Duńczyk-Szulc – kuratorka, ekspertka w dziedzinie digitalizacji dziedzictwa i zarządzania zespołem w instytucji kultury, dotychczas Wicedyrektorka Żydowskiego Instytutu Historycznego. Nowe stanowisko związane jest z szerszymi zmianami w strukturze Muzeum Warszawy i jego oddziałów.
Muzeum Warszawy ma w swoich zbiorach ponad 300 000 muzealiów, a kolekcja stale się powiększa. Do zadań nowej Zastępczyni Dyrektorki będzie należało między innymi stworzenie nowej polityki gromadzenia zbiorów oraz upowszechniania kolekcji. Anna Duńczyk-Szulc będzie odpowiedzialna również za nowe kierunki rozwoju Muzeum.
Zastępczyni Dyrektorki ds. Kolekcji i Rozwoju to osoba wyznaczająca kierunek budowania kolekcji naszego Muzeum tak, by znalazła w nich odzwierciedlenie wielowątkowa historia Warszawy – także ta najnowsza. Nasze eksponaty są świadectwem najważniejszych wydarzeń w historii miasta, ale i codzienności warszawiaków. Chcemy rozwijać zbiory pod kątem współczesnych artefaktów, kolekcji amatorskich i efektów społecznych inicjatyw – mówi Karolina Ziębińska-Lewandowska Dyrektorka Muzeum Warszawy. – Cieszę się, że nowe stanowisko obejmie osoba znana z umiejętności współpracy z zespołem i zarządzania projektami, która prowadziła działania z zakresu archiwizacji i digitalizacji dziedzictwa oraz rozwoju bibliotek i czytelnictwa.– dodaje.
Anna Duńczyk-Szulc jest absolwentką Instytutu Etnologii i Antropologii Kulturowej Uniwersytetu Warszawskiego. Posiada wieloletnie doświadczenie zawodowe w instytucjach kultury. Prowadziła bibliotekę i fototekę Związku Polskich Artystów Fotografików. W latach 2009-2016 jako Wicedyrektor Departamentu Mecenatu Państwa była odpowiedzialna za realizację programu KULTURA +, przewodniczyła zespołowi Narodowego Programu Rozwoju Czytelnictwa i uczestniczyła w pracach grupy przy Komisji Europejskiej - Memeber State Expert Group dot. digitalizaji i udostępniania dziedzictwa. Zastępca Dyrektora w Żydowskim Instytucie Historycznym. Autorka i współautorka licznych publikacji i wystaw, m.in. wystawy stałej „Czego nie mogliśmy wykrzyczeć światu” o Archiwum Ringelbluma, wystawy „Miejsce. Tłomackie 3/5”, wystawy „Światło negatywu. Obrazy z Archiwum Ringelbluma i archiwum Jerzego Lewczyńskiego na nowo odczytane” i książki „Rozproszony kontakt. Fotografie z Archiwum Ringelbluma”.

Sztuka współczesna w Muzeum Warszawy: ścieżka Sztuka wspierania

Koncert Świąteczny w zabytkowej Elektrowni

NOWY PROJEKT CYFROWY - DIGITALIZACJA DÓBR KULTURY WROCŁAWIA
Kalendarium
Więcej ważnych informacji
Jedynka Newserii

Jedynka Newserii

Psychologia

Bartłomiej Nowosielski: Kluczowe w leczeniu otyłości jest odpowiednie nastawienie psychiczne. Otoczenie nie zawsze jest wyrozumiałe i empatyczne
Aktor przyznaje, że osoby otyłe z powodu swojego wyglądu często przez otoczenie są odrzucane, marginalizowane i hejtowane. Brak akceptacji i zrozumienia wynika między innymi z tego, że nie brakuje tych, którzy myślą stereotypami i ich zdaniem dodatkowe kilogramy są wynikiem złego odżywiania i lenistwa. Bartłomiej Nowosielski tłumaczy, że otyłość jest chorobą przewlekłą, która wymaga leczenia. By terapia była skuteczna, potrzeba silnej woli i wielu wyrzeczeń. Dla niego w chwilach zwątpienia niezwykle ważne jest również wsparcie ze strony bliskich.
Problemy społeczne
Hejt w sieci dotyka coraz więcej dzieci w wieku szkolnym. Rzadko mówią o tym dorosłym

Coraz większa grupa dzieci zaczyna korzystać z internetu już w wieku siedmiu–ośmiu lat – wynika z raportu NASK „Nastolatki 3.0”. Wtedy też stykają się po raz pierwszy z hejtem, którego jest coraz więcej w mediach społecznościowych. Według raportu NASK ponad 2/3 młodych internautów uważa, że mowa nienawiści jest największym problemem w sieci. Co więcej, dzieci rzadko mówią o takich incydentach dorosłym, dlatego tym istotniejsze są narzędzia technologiczne służące ochronie najmłodszych.
Prawo
Kobietobójstwo jest typem przestępstwa niedookreślonym przez polskie prawo. Świadomość na ten temat jest wciąż zbyt mała

Brakuje usystematyzowanych danych na temat skali problemu, jakim jest kobietobójstwo – wskazuje organizacja Femicide in Poland. U źródeł problemu leży brak uspójnienia baz danych prowadzonych przez poszczególne organy państwowe. Organizacja pracuje nad narzędziami, które pozwolą je zgromadzić w jednym miejscu i udostępnić w formie interaktywnej mapy. Jej przedstawicielka wskazuje również na inne fundamentalne obszary do poprawy. To w szczególności egzekwowanie istniejącego prawa i intensyfikacja działań na rzecz edukacji.