Taniec z cukrzycą? To możliwe. Poznajcie historię Kristófa Szabó.

„Nie boję się wyjścia na scenę. Przeciwnie - cieszę się nim za każdym razem. Cukrzyca nie przeszkadza mi w wykonywanej pracy, po prostu stała się jej częścią, dlatego że to ja ją kontroluję, a nie ona mnie i jestem z tego powodu bardzo dumny. Muszę więcej ćwiczyć niż inni, pić hektolitry soku pomarańczowego i regularnie sprawdzać, co nowego w telefonie (haha). Żeby była jasność, podczas prób nie możemy mieć telefonów – jestem wyjątkiem, bo cała ekipa jest świadoma, że dzięki niemu wiem, co dzieje się z moją cukrzycą.   Duży komfort odczuwam dzięki CGM’om Dexcom. Pozwalają mi lepiej kontrolować poziom cukru – szczególnie jego ekstremalne spadki, które zdarzają się podczas intensywnego wysiłku. Dzięki temu chronię się przed niedocukrzeniem.” - Kristóf Szabó

Dexcom to nie tylko wiodący producent najnowocześniejszej technologii stałego monitorowania glikemii, ale też społeczność różnych osobowości skupionych wokół marki, którzy swoją aktywnością udowadniają, że z cukrzycą typu 1 można spełniać marzenia, realizować się i poświęcać swojej pasji. Krąg tzw. „warriorsów”, to osoby, które aktywnie edukują innych diabetyków i dają przykład, że cukrzycy też mogą sięgać chmur. Aktywiści, sportowcy, muzycy, a także tancerze. Ostatnio do „wojowników” dołączył Kristóf Szabó– tancer i solista Polskiego Baletu Narodowego.

Kristóf o swojej chorobie dowiedział się ponad rok temu. Już wcześniej zaczął dostrzegać  u siebie  niepokojące objawy – utratę masy ciała, chroniczne zmęczenie, apatię. Tłumaczył sobie, że to wynik stresu  i przemęczenia związanego ze spektaklami, licznymi treningami i ogólnym przepracowaniem.

„Natalia, która również jest tancerką, a prywatnie moją partnerką, ciągle zwracała mi uwagę, że znikam w oczach. Bardzo mnie to dziwiło, bo jestem osobą, która kocha jeść. Wprowadziłem wysokokaloryczną dietę, równolegle ćwiczyłem, ale moja sylwetka nic się nie zmieniła. Nadal szukałem racjonalnego wytłumaczenia: tańce i próby obciążające fizycznie – przecież dla zawodowego tancerza tańca klasycznego wzmożony wysiłek i zlanie potem to  codzienna rutyna.”

Pewnego dnia nastąpił przełom. Kristóf był już w bardzo złej kondycji  – pozbawiony sił i energii. Skłoniło go to do zrobienia kompleksowych badań. Wyniki przyszły w dniu ważnego dla niego spektaklu. Cukrzyca. To był dla niego wyrok. Tego dnia nie wyszedł już na scenę.

„Nie dopuszczałem do siebie wiadomości, że jestem chory na cukrzycę typu 1. Moja wiedza na temat tej choroby była zerowa. Tak jak niewielka grupa społeczeństwa interesuje się i rozumie balet, tak ja kompletnie nie rozumiałem cukrzycy oraz z czym się ona wiąże. Postanowiłem, że muszę wystąpić. Przygotowywałem się do tej roli bardzo długo i nie chciałem zaprzepaścić takiej szansy. Byłem gotowy, aby dać z siebie 200%. Występ był dla mnie czymś nieuniknionym. Muszę to zrobić i już. Niestety rzeczywistość była brutalna, summa summarum musiałem się pogodzić z tym, że nie mogę opuścić szpitala i muszę zacząć leczenie.”

Życie Kristófa nagle zmieniło się o 180 stopni. Nieświadomy swojej choroby, przed długi okres miał utrzymującą się hiperglikemię – wg specjalistów przez trzy miesiące mógł mieć bardzo złe rokowania, nawet zagrażające życiu.

„To ogromne szczęście, że nie doszło do poważniejszych powikłań. Cukrzycę musiałem zaakceptować jako nierozerwalną część mojego życia i spróbować się z nią zmierzyć. Uczyłem się jej, dużo czytałem i zasięgałem opinii lekarzy – chciałem być świadomy, czego mogę się spodziewać i jak sobie z tym w porę radzić. Pragnąłem też zrobić coś pożytecznego i udowodnić innym, że na przekór chorobie można realizować swoje pasje. Właśnie tak dołączyłem do Fundacji Najsłodsi, Michała Figurskiego”

Kristóf odkąd dowiedział się, że choruje na cukrzycę typu 1 pragnął „odczarować” obraz tej choroby. Od lekarzy słyszał, aby spasował, nie przemęczał się i prowadził spokojne życie. Dużo osób sugerowało, że kariera taneczna to ryzykowny i niebezpieczny pomysł. Na przekór innym podjął decyzję, że nie zrezygnuje z pasji oraz miłości swojego życia i będzie kontynuował przygodę z tańcem.  

„Jako osoba czynna zawodowa i spełniona w tym, co robię, chciałbym podzielić się z innymi diabetykami doświadczeniem, jak można sobie radzić z cukrzycą w codziennym życiu. Przekazywać wiedzę o której się powszechnie nie mówi i której nie można znaleźć w Internecie. Wiedzą i doświadczeniem, które pochodzą ode mnie – osoby dotkniętej cukrzycą typu 1. Chciałbym, aby osoby z cukrzycą nie bały się normalności. Ta choroba wbrew pozorom nie wyklucza. Oczywiście, jest szereg zasad, których należy przestrzegać. Jak w życiu – mądrze i z rozsądkiem. Słodycze? Alkohol? Proszę bardzo. Tylko z umiarem. Musimy być jednak świadomi tego jaka dawka jest dla nas bezpieczna.”

Kristóf nie wypiera się, że codziennie zmierza się z lękiem i obawami o swoje zdrowie. Początkowo nie był świadom, jakie powikłania wywołuje źle leczona cukrzyca. Był rozgoryczony, że nikt na początku jego choroby nie poinformował go o tym . Zamiast tego usłyszał lament od pewnej pani psycholog, że cukrzyca to wyrok i że to takie straszne, co go spotkało. Miast racjonalnego planu leczenia otrzymał litość i współczucie. Tak jakby jego życie było już skończone i nic niewarte.

„Nigdy nie usłyszałem z czym wiąże się ta choroba i co mam robić, aby sobie pomóc – kontrolować stężenie glukozy, brać insulinę itp. Nie wspominając o opiece psychologicznej , która w polskiej służbie zdrowia praktycznie nie istnieje. Informacji na temat cukrzycy szukałem na własną rękę – kontaktowałem się z innymi diabetykami, przeglądałem fora internetowe. Niestety ciągle duża liczba diabetyków odczuwa wstyd mówiąc o swojej chorobie publicznie. W wielu sferach życia np. w sytuacjach intymnych, to ciągle temat tabu. Traktujemy to jako coś wstydliwego, a przecież żyjemy w hiperliberalnym XXI wieku, gdzie seks otacza nas wręcz z każdej strony. Moim zadaniem jest uświadomienie jak największej liczbie osób, że cukrzyca to choroba, która nie skazuje nas na życie nieszczęśliwego ascety, stroniącego od radości i uciech życia. Możesz być sobą, realizować się, poświęcać się swoim pasjom i cieszyć się życiem.”

Powrót Kristófa na scenę opierał się na metodzie prób i błędów. Zajęło mu sporo czasu, aż nauczył się dostosowywać odpowiednie dawki insuliny do wykonywanych ćwiczeń, intensywnych  prób  i spektakli. Na początku nie korzystał systemów CGM tj. Dexcom, więc kontrolowanie poziomu glikemii było bardzo trudne. Jednak na ten moment, wie już jak zachowywać się w zależności od rodzaju wysiłku.

Kristóf Szabó

Artysta tancerz, czołowy solista Polskiego Baletu Narodowego. Tańczy główne partie we wszystkich realizacjach tego zespołu, z którym związał się  w 2013 roku po ukończeniu Ogólnokształcącej Szkoły Baletowej im. Romana Turczynowicza w Warszawie. Wtedy też został wybrany najlepszym absolwentem szkół baletowych w Polsce, reprezentował kraj na konkursie Eurowizji dla Młodych Tancerzy, otrzymał nagrodę Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego za wybitne osiągnięcia artystyczne. W 2019 roku w pierwszej edycji konkursu Perły Tańca został nagrodzony za najlepsze kreacje sceniczne i role taneczne.

W lutym 2020 roku zdiagnozowany z cukrzycą typu pierwszego. Powrócił na scenę i w swej działalności jako ambasador fundacji Najsłodsi i fundacji Dance to Be aktywnie wspiera artystów i chorych na cukrzycę.

Źródło:

www.oczy-mag.pl