UNICEF Polska apeluje do partii politycznych o podjęcie działań na rzecz zdrowia

Choć liczba psychiatrów dziecięcych rośnie, specjalistów nadal jest zdecydowanie za mało, aby odpowiedzieć na stale rosnące potrzeby najmłodszych. Problemem jest też długi czas oczekiwania na wizyty. W związku z tym UNICEF Polska apeluje do ugrupowań politycznych, aby kwestie zdrowia psychicznego dzieci i młodzieży stały się jednym z priorytetów w ich programach wyborczych, a postulaty dotyczące tego obszaru zostały wdrożone w kolejnej kadencji sejmowej.

Zdrowie psychiczne dzieci i młodzieży jest palącym problemem społecznym, który wymaga podjęcia natychmiastowych, międzysektorowych oraz skoordynowanych działań. Według szacunków zaburzenia rozwojowe występują u ok. 420 tys. najmłodszych do 6. roku życia (dwukrotnie częściej na wsiach i w małych miejscowościach niż w miastach), a psychiczne – u 570 tys. dzieci w grupie wiekowej 7-17 lat. Jednocześnie liczba prób samobójczych wśród najmłodszych zwiększyła się w 2021 r. o ponad 57 proc. w porównaniu z rokiem 2019.

Co niezwykle istotne, niestety jedynie co piąte dziecko potrzebujące pomocy w zakresie zdrowia psychicznego jest objęte opieką NFZ. Dramatycznym problemem jest też czas oczekiwania na wizytę u specjalisty, który w wielu regionach kraju wynosi nawet od 2 do 6 miesięcy, podczas gdy dziecko odpowiednie wsparcie powinno dostać jak najszybciej.

– Potrzeby dzieci i młodzieży w zakresie zdrowia psychicznego stale się zwiększają. Powoli rosnąca liczba odpowiednich specjalistów nie może tej dramatycznej sytuacji zahamować. Ograniczona dostępność lekarzy w placówkach publicznych powoduje też, że rodzice są zmuszeni zwracać się po pomoc do podmiotów prywatnych – mówi Renata Bem, Dyrektor Generalna UNICEF Polska. – Kluczowe kwestie dotyczące zdrowia psychicznego dzieci i młodzieży powinny zostać potraktowane priorytetowo w programach wyborczych i konkretnych działaniach partii politycznych w Polsce. Przy projektowaniu skutecznych rozwiązań niezwykle ważne jest uwzględnienie głosu specjalistów, ekspertów, praktyków oraz organizacji pozarządowych i zaproszenie ich do współpracy. Dobro dzieci powinno stać ponad wszelkimi podziałami politycznymi – dodaje.

Najważniejsze postulaty UNICEF Polska skierowane do partii politycznych:

1. Wzmocnienie systemu działań profilaktycznych skierowanych do dzieci i młodzieży w obszarze zdrowia psychicznego. Uwzględnienie w tych działaniach zarówno potrzeb rodziców, przede wszystkim w obszarze budowania świadomości i wiedzy na temat problemów zdrowia psychicznego dzieci i młodzieży jak i uwzględnienie kluczowej roli szkoły oraz konieczności systemowego wsparcia i wyposażenia nauczycieli w odpowiednie narzędzia i kompetencje.
2. Wspieranie rozwoju środowiskowej opieki zdrowotnej skoncentrowanej na zdrowiu dzieci i młodzieży, współpracującej z rodziną i środowiskiem szkolnym dziecka. Zapewnienie powszechnego dostępu do ośrodków na I poziomie referencyjnym umożliwiających otrzymanie pomocy w jak najkrótszym czasie oraz zagwarantowanie kadry psychologów, psychoterapeutów i terapeutów środowiskowych dzieci i młodzieży posiadających kwalifikacje niezbędne do prowadzenia dalszej terapii i opieki środowiskowej.
3. Wzmacnianie systemowych rozwiązań umożliwiających współpracę i wymianę informacji pomiędzy placówkami na wszystkich poziomach referencyjności (I, II, III) jak również innymi podmiotami zaangażowanymi w proces ochrony zdrowia psychicznego dzieci i młodzieży.
4. Wdrożenie rozwiązań systemowych uwzględniających współpracę międzyresortową na rzecz zdrowia psychicznego dzieci i młodzieży.
5. Dostosowanie liczby oddziałów stacjonarnych oraz dziennych, a w tym łóżek i zasobów kadrowych w szpitalach świadczących usługi w zakresie pomocy psychologicznej i psychiatrycznej do realnych potrzeb, w tym zapewnienie najmłodszym godnych warunków hospitalizacji (m.in. przeciwdziałanie sytuacjom konieczności hospitalizacji dzieci w miejscach do tego nie przeznaczonych (np. na oddziałach dla dorosłych, korytarzach szpitalnych, a także wsparcie w obszarze dotyczącym infrastruktury w/w oddziałów).
6. Systematyczne i regularne podnoszenie wiedzy i kompetencji personelu pracującego z dziećmi w zakresie aktualnych wyników badań oraz dostępnych terapii, a także w obszarze standardów sprawowania opieki nad pacjentami.
7. Wdrożenie stałego systemu monitorowania sytuacji dzieci i młodzieży w zakresie zdrowia psychicznego zarówno pod kątem efektywności wdrażanych rozwiązań, jak i potrzeb dzieci i ich rodzin w zakresie zdrowia psychicznego (systematyczne prowadzenie badań populacyjnych dzieci i młodzieży, wyznaczenie wskaźników monitorujących postępy działań, monitorowanie programów profilaktycznych) i na tej podstawie podejmowanie strategicznych decyzji dotyczących podejmowanych kierunków działań.
8. Systematyczne zwiększanie nakładów finansowych na zdrowie psychiczne dzieci i młodzieży w tym gwarantujących wdrożenie i adekwatne wsparcie wszystkich powyższych działań.