Mówi: | Małgorzata Foremniak, aktorka Tomasz Osuch, prezes Fundacji Spełnionych Marzeń |
M.Foremniak: Onko-Olimpiada daje dzieciom siłę i nadzieję, że choroba jest etapem i można ją pokonać
Onko-Olimpiada to jedyna tego typu impreza sportowa na świecie. Rywalizacja schodzi tutaj jednak na drugi plan. Najważniejsze jest to, że najmłodsi pacjenci oddziałów onkologicznych odzyskują wiarę w siebie i w swoje możliwości. Celem zawodów jest budowanie poczucia własnej wartości szczególnie wśród tych, u których choroba pozostawiła trwały ubytek na zdrowiu. Udział w zmaganiach sportowych to dla nich nie tylko rehabilitacja ruchowa, ale również możliwość powrotu do normalnego funkcjonowania.
Wielu uczestników Onko-Olimpiady stoczyło już jedną z najtrudniejszych walk – z nowotworem. Inni są w trakcie terapii i właśnie w tym momencie pojawia się największe zwątpienie. Zawody sportowe mają być odskocznią od codzienności i zachętą do radzenia sobie z wszelkimi trudnościami.
– Onko-Olimpiada to jest jedyne tego typu wydarzenie sportowe na świecie, dedykowane pacjentom onkologicznym, dzieciom i młodzieży. Po raz kolejny mamy przyjemność gościć na Onko-Olimpiadzie dzieci ze wszystkich ośrodków onkologicznych w Polce oraz przedstawicieli organizacji zagranicznych, fundacji z Litwy, Ukrainy, Słowacji i Rumunii – mówi agencji informacyjnej Newseria Lifestyle Tomasz Osuch, Prezes Fundacji Spełnionych Marzeń
W tegorocznej edycji Onko-Olimpiady wzięło udział ponad 200 zawodników, którzy rywalizowali w takich dyscyplinach, jak piłka nożna, łucznictwo, pływanie, badminton, biegi, skoki w dal czy pchnięcie kulą.
– Zajmujemy się przełamywaniem stereotypów. Ktoś, kto nie jest związany z chorobą nowotworową, kto nie dotknął tego osobiście, ma wrażenie, że dzieci chore na nowotwory to dzieci słabe, które tylko leżą w szpitalu. Tak oczywiście jest, kiedy chemia robi spustoszenie w organizmie. Choroba zatrzymuje normalny tryb funkcjonowania dziecka na podwórku, w szkole, wśród kolegów, a my chcemy szybko zlikwidować tę barierę. Sport to najlepsza forma rehabilitacji i ruchowej i psychicznej – podkreśla Tomasz Osuch.
Jak podkreśla ambasadorka wydarzenia Małgorzata Foremniak, Onko-Olimpiada to wydarzenie, dzięki któremu na buzie dzieci i ich rodziców powraca uśmiech. Ta impreza ma również znaczenie symboliczne. Młodzi zawodnicy mają okazję celebrować zwycięstwo nie tylko w konkurencjach sportowych, ale także to najważniejsze w ich życiu – zwycięstwo nad chorobą nowotworową.
– Taka impreza daje niesamowitą siłę, moc, wiarę i nadzieję, że choroba jest etapem, że można ją pokonać i nie można się poddawać. Często jest tak, że traci się siły, bo są cały czas jakieś komplikacje. Wydaje mi się, że ci, którzy uczestniczą w tym wydarzeniu, mają zupełnie inne podejście. Mamy niesamowite historie dzieci, które po takiej olimpiadzie zaczęły ćwiczyć, ale przede wszystkim mają motywację do pokonania choroby i normalnego życia – mówi Małgorzata Foremniak.
To również duże wsparcie dla rodziców chorych dzieci i rzucenie nowego światła na problemy, z którymi się na co dzień zmagają.
– Rodzice zawsze chorobę przeżywają podwójnie. Jest to bardzo trudne dla rodzica widzieć, jak najbliższa osoba, dziecko cierpi i walczy. Właśnie po to jest między innymi taka uroczystość, takie wydarzenie, żeby też spotkać się z innymi rodzicami, zobaczyć efekty tego, że nie można się poddawać, że można zwyciężyć chorobę i przejść na tę drugą, stronę życia – podkreśla Małgorzata Foremniak.
Dla uczestników to także niesamowita okazja do integracji i aktywizacji po chorobie nowotworowej. Chodzi również o przełamywanie stereotypów i podnoszenie świadomości społecznej wobec choroby nowotworowej.
– To jest wspaniałe wydarzenie, którego siła nośna trwa nie tylko w tym momencie, ale przez kolejne miesiące, a nawet i kolejne lata. Owszem jest to rywalizacja, dzieci są rozemocjonowane, czekają na to wydarzenie, to jest wszystko wspaniałe. Dzieci są zbudowane tym, że warto walczyć, warto wierzyć w to, że pokona się chorobę – mówi Małgorzata Foremniak.
Aktorka przyznaje, że jest zbudowana postawą tych, którzy przygotowują Onko-Olimpiadę. Zorganizowanie takiego przedsięwzięcia jest możliwe dzięki pomocy i zaangażowaniu wolontariuszy, sponsorów i ludzi dobrej woli.
– Ludzie, którzy pomagają z zewnątrz, którzy dają na to środki, którzy wspierają, otwierają drzwi i możliwości kontaktów, aby pewne zdarzenia, pewne działania miały możliwość zaistnienia – to jest ogrom pracy. Jest to cudowne wydarzenie, które otwiera ludziom serca do pomocy. Ja osobiście po takiej olimpiadzie też napełniam się jakąś taką niesamowitą siłą, ale przede wszystkim taka myśl pojawia mi się w głowie: trzeba się dzielić, trzeba pomagać – podkreśla Małgorzata Foremniak.
Czytaj także
- 2024-06-14: Elektroniczna karta szczepień ułatwiłaby życie pacjentom i pomogła egzekwować obowiązek szczepień. System jest gotowy na takie e-rozwiązanie
- 2024-06-20: Trwają prace nad zmianami w programie szczepień przeciwko HPV. Na razie zaszczepiła się jedna piąta uprawnionych nastolatków
- 2024-07-02: Katarzyna Pakosińska: Siostrzeństwo kobiet jest jeszcze w powijakach. Natomiast w „Pytaniu na śniadanie” mam wspaniałe koleżanki, a Kinga Dobrzyńska jest dla nas jak mama
- 2024-04-23: Wojciech „Łozo” Łozowski: Nazywam Małgosię Rozenek terminatorem. Ona jest niesamowicie ambitną i zdyscyplinowaną kobietą
- 2024-05-29: Tomasz Ciachorowski: Publiczna służba zdrowia wymaga reform. Kiedy chciałem zapisać się do gastrologa, to okazało się, że na wizytę muszę czekać pół roku
- 2024-06-06: Edyta Herbuś: Takie mamy czasy, że wszystko nas stresuje i przebodźcowuje, co obciąża nasz organizm. Zapominamy jednak o regularnych badaniach, które dają poczucie komfortu
- 2024-05-09: Julia Kamińska: Nie zawsze badałam się regularnie. Ale kiedy zaczęłam mieć problemy zdrowotne, to się przestraszyłam
- 2024-05-24: Mikołaj Roznerski: W wieku 40 lat zrozumiałem, że powinienem regularnie się badać. Mam dziecko i chcę jak najdłużej żyć w zdrowiu
- 2024-05-14: Jan Kliment i Lenka Klimentová: Po tym, jak niespodziewanie zmarł nasz przyjaciel, zrobiliśmy serię badań kontrolnych. Trzeba się badać, zanim choroba daje o sobie znać
- 2024-03-11: Nowotwory kobiece nie stanowią wyroku. Metody ich leczenia są coraz nowocześniejsze i refundowane także w szpitalach prywatnych
Kalendarium
Więcej ważnych informacji
Jedynka Newserii
Jedynka Newserii
Gwiazdy
Aleksandra Popławska: Pomysł na trenowanie boksu zrodził się u mnie z fascynacji Sashą Sidorenko. Dyscyplina ta wymaga skupienia, a właśnie tego mi na co dzień brakuje
Aktorka zaznacza, że trenuje boks, bo pozwala jej nauczyć się trzeźwo myśleć, analizować i szybko podejmować decyzje. Z uprawiania tej dyscypliny czerpie sporą przyjemność, zwłaszcza że robi to pod okiem mistrzyni – Sashy Sidorenko. Aleksandra Popławska podkreśla, że dla niej nie tyle liczy się zwycięstwo na ringu, ile taktyka gry, jaką przyjmuje się wobec przeciwnika.
Konsument
Problem wykorzystywania seksualnego dzieci online wymaga pilnych regulacji. To może wymagać rezygnacji w pewnym stopniu z szyfrowania korespondencji
– Problem wykorzystywania seksualnego dzieci w internecie potrzebuje konkretnych regulacji – podkreślają eksperci Fundacji Dajemy Dzieciom Siłę. I liczą, że pojawią się one zarówno na forum krajowym, jak i unijnym. Dziś tymczasowe rozporządzenie, wprowadzając odstępstwo od przepisów UE dotyczących prywatności, daje platformom internetowym możliwość dobrowolnego wykrywania materiałów przedstawiających seksualne wykorzystywanie dzieci. Nowe propozycje przepisów na forum zakładają jednak, że zmieni się to w obowiązek. To budzi szereg pytań o prywatność i potencjalne nadużycia.
Teatr
Eliza Rycembel: Sztukę „Czułe słówka” zrobiliśmy na podstawie znanego filmu. Udało się uwspółcześnić tę historię i przenieść ją na nasze realia
Już po pierwszych przedstawieniach Eliza Rycembel i Krzysztof Dracz widzą, że bardziej współczesna teatralna wersja obsypanego Oscarami kinowego hitu sprzed 40 lat również przypadła do gustu widzom. „Czułe słówka” w reżyserii Pawła Paszta to historia wzruszająca, ale nie ckliwa, z odpowiednią dozą akcentów dramatycznych i komediowych. Spektakl opowiada o trudnej relacji nadopiekuńczej matki i córki, która czując się przytłoczona jej miłością i oczekiwaniami, decyduje się na szybkie małżeństwo i opuszczenie domu.