Newsy

Iga Baumgart-Witan: To jest ostatni rok mojej kariery. Na emeryturze chciałabym się zająć sportem niezawodowym, może zakocham się w telewizji

2025-02-24  |  06:16

Ponad dwie dekady swojego życia biegaczka poświęciła sportowi. Nie ukrywa, że w niektórych momentach bardzo trudno było jej pogodzić sferę prywatną z intensywnymi treningami i wyjazdami na zawody, ale zawsze mogła liczyć na wsparcie i pomoc ze strony męża. Na bieżni spędzała dużo czasu i jak zauważyła, bardzo ucierpiały na tym jej relacje przyjacielskie i koleżeńskie. Wkrótce Iga Baumgart-Witan kończy karierę. Zamierza jednak nadal działać w sporcie, szkolić innych i współpracować z klubami. Kusi ją też telewizja.

Iga Baumgart-Witan to jedna z najwybitniejszych polskich lekkoatletek specjalizujących się w biegu na 400 m oraz w sztafetach 4 x 400 m. Karierę sportową rozpoczęła jako nastolatka, szybko zdobywając uznanie na krajowych i międzynarodowych arenach sportowych. Prywatnie jest żoną piłkarza, Andrzeja Witana, bramkarza Olimpii Elbląg. Biegaczka nie ukrywa, że czasami wręcz mijali się w drzwiach.

– Moja kariera sportowa spowodowała, że dużo mniej widywałam się ze swoim mężem, z rodziną, z przyjaciółmi. Przez to ucierpiały właśnie relacje koleżeńsko-przyjacielskie, bo trochę je zaniedbałam. Małżeńska absolutnie nie, bo mój mąż też jest sportowcem, więc on to rozumie, wspiera mnie i popycha dalej w sport. Jak wracam ze zgrupowań, z zawodów, to chcę celebrować najważniejsze chwile właśnie z nim czy rodzicami, a znajomi są wtedy troszeczkę odsuwani na boczne tory. Ale to już się zmienia, bo jestem u schyłku kariery, więc mam nadzieję, że moje przyjaciółki wybaczą mi to wszystko i będziemy mogły od nowa budować relacje – mówi agencji Newseria Iga Baumgart-Witan.

Kariera sportowa wymaga wielu wyrzeczeń i poświęceń. Lekkoatletka cieszy się  jednak, że nigdy nie musiała pilnować swojego menu.

– Nie pilnuję diety, jem, co chcę i ile chcę, jestem szczupłą zawodniczką i nigdy nie miałam z tym problemu. Zresztą u mnie jest wręcz odwrotnie, muszę więcej jeść. Natomiast jeżeli faktycznie są jakieś imprezy, to zdarza mi się, że potrafię posiedzieć do rana, ale tylko w tym momencie, kiedy wiem, że na drugi dzień nie mam ważnego treningu, że jestem poza sezonem, ale bez problemu sobie z tym radzę – mówi.

W 2021 roku na igrzyskach olimpijskich w Tokio Iga Baumgart-Witan zdobyła złoty medal w sztafecie mieszanej 4 x 400 m, która po raz pierwszy znalazła się w programie imprezy. Był to historyczny moment dla polskiej lekkoatletyki. Oprócz złota olimpijskiego biegaczka ma na swoim koncie liczne medale z mistrzostw świata i Europy, zarówno w rywalizacji indywidualnej, jak i drużynowej. Jednak, jak zapowiedziała, na kolejnych igrzyskach olimpijskich już nie wystąpi.

– To nie była trudna decyzja, ponieważ następne igrzyska olimpijskie są za trzy lata, więc ja już po prostu będę na emeryturze, nie będę już trenować. To jest ostatni rok mojej kariery. Ja już miałam swój czas, czas każdego sportowca przemija i to jest naturalna kolej rzeczy. Moje ciało raczej odmówi sportowi, bo już nie będę w stanie biegać tak szybko, jak bym sobie tego życzyła. Organizm mówi już pas, bo sobie zrobisz krzywdę, po prostu się tak zajedziesz, że źle się to skończy. Ale też ja już nie chcę, bo trenuję 21 lat i mam dość rywalizacji. Sport zawodowy bywa przyjemny, ale częściej bywa trudny – mówi sportsmenka.

Zdradza też, że ma już pewien plan na emeryturę. Niewątpliwie utytułowana lekkoatletka jest inspiracją dla młodych sportowców, bo udowodniła, że pasja, determinacja i ciężka praca przynoszą efekty.

– Jest wdrożony mój plan na przyszłość. Na pewno zostanę w sporcie, czy będzie dobrze, czy nie, to zobaczymy, ale wszystko idzie w dobrym kierunku. Bardziej chciałabym zająć się sportem niezawodowym, dziećmi, dorosłymi i raczej niezawodowcami. Niemniej przypuszczam, że i tak zostanę pokierowana też do zawodowego sportu, bo na pewno będę przy klubie pomagać. A może też będę robić coś więcej, może na przykład zakocham się w telewizji i pójdę w tę stronę. Nie kieruję się więc w jedną stronę, zobaczę, co czas przyniesie – dodaje Iga Baumgart-Witan.

Czytaj także

Kalendarium

Więcej ważnych informacji

Jedynka Newserii

Jedynka Newserii

Zdrowie

Katarzyna Dowbor: Jak najszybciej muszę się zaszczepić przeciw kleszczowemu zapaleniu mózgu. Do tej pory zabezpieczałam przed tymi pasożytami tylko moje zwierzęta

Prezenterka przyznaje, że do tej pory nie zdawała sobie sprawy, że kleszczowe zapalenie mózgu to taka podstępna i groźna choroba. Jest ona wywoływana przez wirusa, który dostaje się do naszego organizmu w wyniku ukłucia przez kleszcza. Dlatego tak ważne jest, by przed tymi pajęczakami zabezpieczać nie tylko naszych pupili, ale także siebie. Katarzyna Dowbor już umówiła się na przyjęcie odpowiedniej szczepionki. Z danych opracowanych przez Ośrodek Badań Socjomedycznych Instytutu Stosowanych Nauk Społecznych UW wynika, że na taki krok decyduje się zaledwie co dziesiąty Polak.

Moda

Julia Kamińska: Założyłam sobie, że w tym roku nie będę kupować żadnych nowych ubrań. Z sukcesem sprzedaję też swoje rzeczy na popularnej platformie

Aktorka chętnie podjęła wyzwanie „no-buy 2025” i jak zapewnia, w tym roku nie zamierza kupować żadnych nowych ubrań. Poza tym systematycznie „wietrzy” swoją szafę i te rzeczy, które już nie są jej potrzebne, sprzedaje przez internet albo oddaje znajomym. Julia Kamińska zaznacza też, że kompletując stylizację na czerwony dywan, stara się nie wydawać pieniędzy na nowe ubrania. Najpierw zagląda do garderoby, by znaleźć w niej coś, co można ponownie wykorzystać.

Infrastruktura

Mazowsze turystycznie radzi sobie lepiej niż przed pandemią. Odwiedzających przyciąga już nie tylko Warszawa

Województwo mazowieckie jest liderem pod względem liczby turystów. W ubiegłym roku odwiedziło je prawie 7 mln gości. I choć lokomotywą ruchu turystycznego pozostaje Warszawa, to coraz więcej osób wybiera zwiedzanie regionu w wolniejszym tempie niż w stolicy i bliżej natury. Mazowsze od lat postrzegane było jako idealny kierunek na mikrowyprawę, ale teraz przybywa osób, które chcą się tu zatrzymać na dłużej niż 1–2 dni.