Mówi: | Władysław Kozakiewicz |
Funkcja: | były lekkoatleta |
Władysław Kozakiewicz: Rafał Masny był takim trochę kulejącym mentorem. Musieliśmy go czasami szukać, bo się zagubił, albo szukać jego rzeczy
Były sportowiec przyznaje, że dzięki udziałowi w programie „Lepiej późno niż wcale” zdobył wiele nowych doświadczeń. Podczas nagrań w Azji uczestników show czekało bowiem wiele ekstremalnych zadań, którym niełatwo było sprostać. Były lekkoatleta zdradza też, że trochę kłopotów przysporzył youtuber Rafał Masny. Bo choć jest to niezwykle inteligentny i bardzo odważny młody człowiek, to jednocześnie strasznie roztargniony. Nie raz się więc zgubił, a czasem gdzieś coś zostawił.
Władysław Kozakiewicz podkreśla, że bez wahania zdecydował się na udział w „Lepiej późno niż wcale”. Przeważyła ciekawość i chęć zobaczenia świata z zupełnie innej strony. Sportowiec podkreśla, że program zaskoczył go pod każdym względem. Na początku był bowiem nastawiony na podróżniczą przygodę, a później się okazało, że to trudna, psychologiczna gra, często połączona z ekstremalnymi zadaniami, które wymagają nie lada odwagi i wysiłku fizycznego. A dodatkowo – wszystko pod czujnym okiem kamer.
– Te trzy tygodnie przeleciały tak szybko. Myśmy od rana do wieczora coś mieli ciekawego, interesującego, coś co nas strasznie dziwiło albo coś co nas przygnębiało czasami, też takie momenty były. Myśmy trzydzieści parę różnych rzeczy widzieli, byliśmy w środku, pracowaliśmy razem, braliśmy udział. Święcony byłem nie wiem ile razy, święty jestem już zdecydowanie, w świątyni dostałem siły i mądrości przez ogień, wodę i drzewo, także wszystko posiadam – mówi agencji Newseria Władysław Kozakiewicz, były lekkoatleta.
W nowym programie Polsatu wzięli również udział Karol Strasburger, Piotr Polk, Krzysztof Hanke oraz youtuber Rafał Masny – współtwórca kanału Abstrachuje, który początkowo miał tylko przygotowywać zadania dla pozostałych panów, a w ostateczności został równoprawnym uczestnikiem wyprawy.
– Sprawdził się i pozytywnie, i negatywnie. Musieliśmy go czasami szukać, bo się zagubił, albo szukać jego rzeczy. Miałem tę przyjemność ciągle gdzieś coś za nim zbierać, poczułem się ojcem bardziej. Później nam pokazał, co potrafi, wyjaśniał dużo rzeczy, które się w tej chwili na świecie dzieją, w jaki sposób on to widzi. Był naszym młodym mentorem, trochę kulejącym gdzieś tam, ale brał udział we wszystkim, inteligentny, odważny, bardzo fajny facet – mówi Władysław Kozakiewicz.
Władysław Kozakiewicz podkreśla, że choć dla każdego z uczestników rozłąka z rodziną na trzy tygodnie nie była łatwa, to każdy dzień był tak ściśle wypełniony zadaniami, że nie było czasu na sentymenty. Sporowiec docenia jednak to, że dzięki nowoczesnym technologiom mimo tak dużej odległości wciąż pozostaje się w kontakcie z bliskimi.
– Rozłąka z rodziną, z moją żoną, z którą mieszkam w tej chwili, to było to jedno, które dzień w dzień było w głowie, ale prawie codziennie jej opowiadałem, co zrobiliśmy, także byliśmy w kontakcie. Teraz świat jest inny, możemy wziąć telefon i zobaczyć, jak moja żona w tej chwili wygląda albo jak ja wyglądam w przebraniu jakimś tam, to nie było wielkiego problemu – mówi Władysław Kozakiewicz.
Kozakiewicz wrócił jednak do kraju z kontuzją kolana. Sportowiec doznał urazu podczas pozorowanej walki w błocie z balijskim zapaśnikiem, który miał nad nim znaczną przewagę pod względem masy ciała.
Czytaj także
- 2024-11-27: Tylko co trzecia firma wdraża zasady zrównoważonego rozwoju. Mniejsze przedsiębiorstwa potrzebują wsparcia w tym procesie
- 2024-11-15: Rok regularnej aktywności fizycznej wydłuża życie w zdrowiu o co najmniej rok. Zmniejsza też absencję chorobową w pracy
- 2024-11-18: Maciej Rock: „Must Be the Music” to jeden z moich ulubionych programów. Szczególnie wspominam Korę
- 2024-11-26: Maciej Rock: „Halo tu Polsat” to bardzo trudny program. Jesteśmy przed kamerami przez trzy godziny i cały czas musimy zachować energię
- 2024-11-25: Sebastian Karpiel-Bułecka: Jurorowanie to nie jest proste zadanie, ale bardzo mnie to rajcuje. Staram się być sprawiedliwy, szczery i rzetelny
- 2024-11-21: Miuosh: Czegoś takiego jak w studiu „Must Be the Music” jeszcze nie przeżyłem. To jest inny świat, to jest rozmach
- 2024-11-12: Polskę czeka boom w magazynach energii. Rząd pracuje nad nowymi przepisami
- 2024-11-08: Samorządy inwestują w mieszkania dla studentów i absolwentów. Chcą w ten sposób zatrzymać odpływ młodych ludzi
- 2024-11-05: Leczenie okulistyczne coraz skuteczniejsze. Pomagają w tym inwestycje w infrastrukturę i nowe technologie
- 2024-10-15: Klaudia Carlos: Nie myślę o konkurowaniu z innymi formatami. „Pytanie na śniadanie” jest programem interdyscyplinarnym i wielopokoleniowym
Kalendarium
Więcej ważnych informacji
Jedynka Newserii
Jedynka Newserii
Media
Beata Tadla: Ludziom się wydaje, że na wizji wkładamy jakąś maskę, żeby nie pokazywać swojego stosunku do tego, o czym mówimy
Gospodyni „Pytania na śniadanie” bardzo ceni sobie to, że w porannym formacie nie trzeba przyjmować sztywnej pozy i karmić widza sztucznym uśmiechem, tylko można zachowywać się spontanicznie i naturalnie. Jak zapewnia, ona sama przed kamerami nie ukrywa emocji, czasem się wzrusza, a innym razem śmieje do łez. Zdaniem Beaty Tadli widzowie wyczują każdy fałsz, dlatego nie warto udawać i posługiwać się maskami. Trzeba być szczerym i otwartym. Ważna jest przy tym nić porozumienia ze swoim partnerem ekranowym, bo wtedy można sobie pozwolić na więcej.
Uroda
Wiktor Dyduła: W listopadzie wąsy są szczególnym symbolem dbania o zdrowie. Ale na nowy rok może je już zgolę
Co prawda charakterystyczny wąs od dłuższego czasu jest jego znakiem rozpoznawczym, ale wokalista nie chce się przywiązywać do takiego image’u. Już nawet był bliski zmiany, jednak postanowił jeszcze się wstrzymać, chociażby ze względu na to, że trwa listopad, który jest miesiącem solidarności z mężczyznami walczącymi z rakiem prostaty i rakiem jąder. Artyści, dziennikarze i sportowcy zapuszczają w tym czasie wąsy i tym samym zachęcają do badań profilaktycznych.
IT i technologie
Sztuczna inteligencja nie zastąpi pisarzy. Nie tworzy literatury, tylko książki dla zabicia czasu
Kwestia wykorzystania dzieł pisarzy do trenowania algorytmów sztucznej inteligencji budzi coraz większe kontrowersje. Część autorów kategorycznie zabrania takiego używania swoich prac, inni godzą się na to w zamian za proponowane przez niektóre wydawnictwa honoraria. Literaci są jednak zgodni co do tego, że teksty pisane przez SI nigdy nie wejdą do kanonu literatury pięknej. Technologia nie stworzy bowiem nowej wartości artystycznej, lecz powieli już istniejące schematy.