S·PLOT: JEDEN KONGRES, DWIE KONFERENCJE. TRWA NABÓR WYSTĄPIEŃ
S·PLOT: JEDEN KONGRES, DWIE KONFERENCJE.
TRWA NABÓR WYSTĄPIEŃ
Jak definiować, tworzyć i badać teatr oraz sztuki performatywne dla młodych widzów? Jakie są światowe trendy w tej dziedzinie? O tym dyskutować będą uczestnicy dwóch równoległych konferencji naukowych w ramach Międzynarodowego Kongresu Sztuk Perfomatywnych dla Dzieci i Młodzieży S·PLOT, który odbędzie się w dniach
8–11 października w Łodzi. Organizatorzy: Teatr Pinokio w Łodzi, Katedra Dramatu i Teatru Uniwersytetu Łódzkiego oraz Studenckie Koło Naukowe Teatrologów Uniwersytetu Łódzkiego do 26 sierpnia prowadzą nabór prelegentów.
„Teatr i sztuki performatywne dla dzieci i młodzieży” to tytuł, który łączy dwie konferencje naukowe, które odbędą się w czasie Międzynarodowego Kongresu Sztuk Perfomatywnych dla Dzieci i Młodzieży S·PLOT. Różni je perspektywa – teoretyczna lub praktyczna, a co za tym idzie nieco inna grupa uczestników i sposób podejścia do tematu.
– Zależy nam na zgromadzeniu szerokiego grona badaczy i twórców, którzy z różnych perspektyw analizują teatr dla dzieci i młodzieży. Chcemy stworzyć istotne forum wymiany myśli naukowej i praktyk artystycznych, skupiające badaczy oraz twórców z Polski i zagranicy – mówi Gabriel Gietzky, dyrektor Teatru Pinokio w Łodzi, a zarazem dyrektor S·PLOTU. – Dzięki tej konferencji chcemy nie tylko pogłębić wiedzę na temat sztuk performatywnych skierowanych do młodej widowni, ale również zainicjować nowe kierunki badań i twórczości, które w przyszłości wpłyną na kształtowanie tego obszaru sztuki – dodaje.
Organizatorzy stawiają sobie za cel rozpoznanie i umocowanie w dyskursie naukowym zjawisk związanych z teatrem i sztukami performatywnymi dla młodej widowni.
– Zwrot performatywny w latach 60. XX wieku spowodował wiele zmian w teatrze oraz sztukach pochodnych, eksponując ich wydarzeniowość oraz redukując granice między nadawcą i odbiorcą. Estetyka performatywności Eriki Fischer-Lichte, Nowa Teatrologia autorstwa Marca de Marinisa albo teatrologia performatyczna Dariusza Kosińskiego to obszary nauki, umiejscawiające te zjawiska w teorii. Tożsame procesy zachodzą też na gruncie teatru ukierunkowanego na widza najmłodszego i dorastającego. Celem naszych konferencji jest rozpoznanie tego obszaru badawczego oraz umocowanie go w dyskursie naukowym teorii widowisk – dopowiada Bartosz Kurowski, kurator S·PLOTU.
Trwa nabór zgłoszeń prelegentów do obu konferencji. Do uczestnictwa w konferencji naukowej „Teatr i sztuki performatywne dla dzieci i młodzieży – perspektywy praktyczne” organizatorzy zapraszają osoby tworzące i produkujące sztuki performatywne. Liczą również na obecność przedstawicieli i przedstawicielek samorządów, Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz organizacji pozarządowych. Z kolei do udziału w konferencji „Teatr i sztuki performatywne dla dzieci i młodzieży – perspektywy teoretyczne” zachęcają osoby z Polski i zagranicy, prowadzące badania naukowe oraz analizujące sztuki performatywne tego rodzaju z zastosowaniem wielorakich paradygmatów – antropologicznych, teatrologicznych, performatycznych, a także pedagogicznych.
Tematyka wystąpień konferencyjnych obejmuje m.in. wpływ teatru na widza najmłodszego i dorastającego, rolę teatru w regionach zagrożonych wykluczeniem oraz sposoby dostosowania formy przekazu do potrzeb osób z niepełnosprawnościami. Ważnym elementem dyskusji będą również kwestie związane z finansowaniem, programowaniem i produkcją wydarzeń teatralnych skierowanych do młodego widza.
Prezentacje mogą być przygotowane zarówno w języku polskim, jak i angielskim. Udział prelegentów w konferencji jest bezpłatny, a szczegółowe informacje dostępne są pod adresem: s.plot@teatrpinokio.pl.
S·PLOT Międzynarodowy Kongres Sztuk Perfomatywnych dla Dzieci i Młodzieży połączy w sobie perspektywy teoretyczne z praktycznymi, oferując zarówno refleksję naukową, jak i praktyczne warsztaty oraz prezentacje artystyczne. Wydarzenie ma dać początek nowemu międzynarodowemu festiwalowi S·PLOT, który zadebiutuje w przyszłym roku.
S·PLOT Międzynarodowy Kongres Sztuk Performatywnych dla Dzieci i Młodzieży został dofinansowany ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego, Miasta Łodzi oraz The Institut Ramon Llull.
ŚWIAT, W KTÓRYM WSZYSTKO JEST MOŻLIWE PIASKOWY WILK W TEATRZE PINOKIO W ŁODZI
SIŁA OSOBOWOŚCI! ZNAMY OBSADĘ ŁÓDZKIEJ ODSŁONY „MAMMA MIA!”
TEATR PINOKIO W ŁODZI SŁUCHA GŁOSU WIDZÓW.
Kalendarium
Więcej ważnych informacji
Jedynka Newserii
Jedynka Newserii
Muzyka
Luna: Status materialny moich rodziców przeszkadza mi w karierze. Przestaję postrzegać siebie jako niezależną artystkę, tylko córkę bogaczy
Wokalistka podkreśla, że ścieżka jej kariery i sukcesy w branży muzycznej budzą wiele emocji, również ze względu na to, czym zajmują się jej rodzice. Jest ona bowiem córką milionera Andrzeja Wielgomasa, założyciela i właściciela firmy Dawtona. Jednak jak zaznacza, to, że pochodzi z zamożnego domu, nie ułatwia jej życia, a wręcz jest swoistym balastem. Luna ma świadomość tego, że w opinii niektórych ludzi wszystko, co ma i co osiągnęła, zawdzięcza tylko bogatym rodzicom.
Konsument
Kobiety podchodzą ostrożne do pracowniczych planów kapitałowych. Większość z nich traktuje PPK jako poduszkę finansową
Z ponad 3,6 mln uczestników pracowniczych planów kapitałowych (PPK) 48 proc. stanowią kobiety – wynika z danych PFR Portal PPK. Zdaniem ekspertów podchodzą one bardzo ostrożnie do tego typu programów i starają się uzupełniać wiedzę na temat działania mechanizmów finansowych. Większość z nich traktuje PPK jako poduszkę finansową, ale coraz więcej osób widzi w nich instrument inwestycyjny.
Media
Maciej Rock: Nie mam ulubionego gatunku muzyki ani wykonawcy. Zetknięcie się z artystami wykonującymi muzykę rockową, mroczną czy disco polo jest niezwykle fascynujące
Prezenter tłumaczy, że rolą prowadzących „Must Be the Music” jest między innymi wspieranie i motywowanie uczestników programu, którzy stresują się przed wejściem na scenę. Wartością dodaną jest natomiast dla niego to, że może poznać artystów, którzy grają niezwykle różnorodną muzykę, i bywa tak, że jakieś wykonanie bądź utwór dosłownie „wbija go w fotel”. Maciej Rock zapewnia, że nie zamyka się na żaden gatunek. Często jakieś nietuzinkowe utwory odkrywa dzięki rekomendacjom znajomych.