Złap lekturę na urlop, czyli Wielki Antykwariat po raz kolejny w Blue City
Choć wydawać by się mogło, że sztuka czytania, wciąż znajdą się tacy, którzy cenią wieczór czy urlop z książką. Jednak oprócz miłośników nowości i głośnych hitów, nie brakuje i tych, którzy lubią wyszukiwać prawdziwe perełki z dala od mainstreamu - nie inaczej niż osób kupujących w second-handach. Porównanie jest tu nieprzypadkowe, bo oprócz radości z “polowania” dochodzi i aspekt ekologiczny - nie ma wszak bardziej etycznego wyboru, niż rzeczy używane, które nie napędzają masowej produkcji.
Podczas Wielkiego Antykwariatu coś dla siebie znajdą zarówno osoby, dla których istotne jest dawanie przedmiotom drugiego życia, jak i te, które polują na kolekcjonerskie wydania, piękne ilustracje, albo po prostu lubią odkrywać mało znane perełki literackie. Nie zabraknie albumów, biografii, ale i sensacji czy romansów.
Za organizacją wydarzenia stoi warszawski antykwariat Unikat, którego założyciele postanowili połączyć siły z innymi antykwariuszami z Warszawy i okolic, by w jednym miejscu zebrać najciekawsze propozycje dla tych, którzy na co dzień bywają zbyt zabiegani, by przemierzać miasto w poszukiwaniu książek z duszą.
Dodatkowo, jak na każdej edycji wydarzenia, które regularnie gości w Blue City, znajdzie się i coś dla melomanów - od kaset i płyt CD, aż po rzecz jasna winyle.
Myliłby się jednak ten, kto uznałby, że podczas Wielkiego Antykwariatu próżno szukać nowości - do naszych wystawców trafiają bowiem i te pozycje, których pierwsi właściciele postanowili po przeczytaniu puścić je w drugi obieg. W tym przypadku ceny są oczywiście znacznie przystępniejsze niż w księgarniach.
Zapraszamy w dniach 20-22 czerwca od godziny 10:00 do 22:00 na poziom - 1 przy fontannie.
Polskie korzenie są najważniejsze – wywiad z Joanną Colangelo, autorką książkI
Wielki Antykwariat pod kopułą, czyli stare książki i winyle w Blue City
Polska gra polityczna na tle trawionego konfliktami Półwyspu Arabskiego
Kalendarium
Więcej ważnych informacji
Jedynka Newserii
Jedynka Newserii
Psychologia
Martyna Wojciechowska: Pokolenie Z jest bardzo samotne i nie radzi sobie z codziennymi problemami. Jako mama nauczyłam się bardziej słuchać i więcej pytać, niż mówić
Dziennikarka podkreśla, że martwi się o pokolenie Z, bo z jej obserwacji i rozmów z młodymi ludźmi wynika, że czują się oni bardzo samotni i wręcz przerastają ich codzienne problemy. Sami nie potrafią sobie z nimi poradzić, a niestety często też nie mogą liczyć na wysłuchanie, wsparcie i pomoc ze strony dorosłych. Martyna Wojciechowska nie ukrywa, że ona również popełniła wiele błędów wychowawczych, bo wydawało jej się, że sama najlepiej wie, czego potrzebuje jej córka, bez pytania dziewczynki o zdanie. W porę jednak dostrzegła swój błąd i teraz już wie, że dzieci najbardziej oczekują od rodziców poświęcenia im uwagi i czasu, a także zrozumienia ich emocji.
Edukacja
Co 6,5 minuty ktoś w Polsce doznaje udaru mózgu. Edukacja dzieci może zapobiec katastrofalnym skutkom i uratować życie dorosłym
Udar mózgu to druga najczęstsza przyczyna śmierci i trzecia najczęstsza przyczyna niepełnosprawności. Niewystarczająca wiedza i brak umiejętności rozpoznawania objawów udaru mózgu sprawiają, że większość pacjentów zgłasza się do szpitali zbyt późno. W odpowiedzi na ten problem powstał program FAST Heroes skierowany do przedszkolaków i uczniów klas 1–3. – Chcemy wykorzystać entuzjazm dzieci, aby to one stały się nauczycielami dla swoich dziadków – mówi Jan van der Merwe, międzynarodowy koordynator programu FAST Heroes, lider Inicjatywy Angels.
Teatr
Mateusz Banasiuk: Żałuję, że dzisiaj tak rzadko pisze się sztuki wierszem. Dla aktora to prawdziwy sprawdzian umiejętności
Aktor gra jedną z głównych ról w spektaklu „Wypiór” w Teatrze IMKA. Zaznacza, że wielkim atutem spektaklu jest tekst napisany klasycznym trzynastozgłoskowcem z zachowaną średniówką po siódmej sylabie, ale traktujący o bieżących problemach młodych ludzi i w niebanalny sposób komentujący otaczającą rzeczywistość. Mateusz Banasiuk zapewnia, że on sam bardzo lubi grać w sztukach napisanych wierszem i żałuje, że twórcy teatralni odchodzą już od tej formy. Przyznaje też, że w tym przypadku nie ma mowy o improwizacji. Trzeba się wykazać niezwykłą dokładnością, by nie zgubić żadnego słowa, bo wtedy zostanie zaburzony cały rytm.
|
|
|