Newsy

Polska megaprodukcja kostiumowa „Hiszpanka” od dziś na ekranach kin

2015-01-23  |  06:45

„Hiszpanka” w reżyserii Łukasza Barczyka to film, który opowiada o jedynym w polskiej historii zwycięskim zrywie, jakim było Powstanie Wielkopolskie. Nie jest to jednak film historyczny, ale alternatywna wersja wydarzeń z 1918 roku, łączącą historię z science fiction. Obraz określany jako spiritual thriller zachwyca przede wszystkim scenografią i niespotykanymi w polskiej kinematografii efektami specjalnymi.

Akcja filmu rozpoczyna się w 1918 roku. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości Ignacy Jan Paderewski (Jan Frycz) próbuje dotrzeć do ojczyzny, aby wygłosić słynne przemówienie z balkonu hotelu Bazar. Usiłuje mu w tym przeszkodzić pracujący dla pruskiej armii doktor Manfred Abuse (Crispin Glover). Tajemniczy okultysta ma za zadanie wedrzeć się do umysłu pianisty i skłonić go do odwołania podróży do Polski, bo jak wiadomo z historii, przemówienie Paderewskiego doprowadziło do wybuchu Powstania Wielkopolskiego. Film reklamowany jest jako obraz z gatunku spiritual thriller. Dla jego reżysera Łukasza Barczyka jest to wspaniała przygoda, a dla widza szansa na podróż w czasie.

– Dołożyliśmy wszelkich starań, żeby stworzyć rzeczywistość niezwykle sensualną i dopracowaną w każdym szczególe. Nie tylko piękną, lecz także po prostu stwarzającą niedosyt. Oglądający mogą zobaczyć ludzi z innego świata i innej epoki. Dzięki świetnie zbudowanej intrydze widz może zostać wciągnięty w ten świat, a jednocześnie może go smakować i dostrzec w nim wszystko to, co nas z nim łączy oraz to, co nas z nim różni, a czego możemy nauczyć o historii, która się wydarzyła 100 lat temu mówi Łukasz Barczyk w rozmowie z agencją informacyjną Newseria Lifestyle.

W obsadzie filmu znaleźli się m.in. Jan Peszek, Crispin Glover, Jakub Gierszał, Jan Frycz i Magdalena Popławska. Aktorzy poddawania byli wielogodzinnej charakteryzacji, reżyserowi zależało bowiem na to, aby byli kojarzeni przez widzów wyłącznie z „Hiszpanka”, a nie kreacjami z ich wcześniejszych filmów.

– Aktorzy, których znamy dobrze, jak choćby Magda Popławska czy Piotr Głowacki, występują w takich odsłonach wizualnych, w jakich ich nigdy nie widzieliśmy, dlatego czasami trudno od razu domyślić się, z kim mamy do czynienia. To samo dotyczy Artura Krajewskiego, który nagle jest postacią pojawiającą się w polskim kinie jakby znikąd. Chociaż to człowiek, który wielokrotnie pojawił się na ekranie, to w takiej roli i w takim wydaniu, w jakim go widzimy w „Hiszpance”, nigdy nie występował i właściwie nie wiadomo, skąd się wziął – mówi Łukasz Barczyk.

Artur Krajewski wcielił się w rolę Rudolfa Funka, żydowskiego okultysty obdarzonego zdolnościami telepatycznymi. Jest on członkiem grupy spirytystów  ratujących Paderewskiego przed atakami Doktora Abuse'a. Oprócz niego w grupie znajdują się także zakochani w sobie Krystian i Wanda (Jakub Gierszał i Patrycja Ziółkowska).

– Reżyser nieustannie inspirował mnie, mówił mi, jak powinienem sobie wyobraża tę postać. Początkowo miała ona wyglądać trochę inaczej. To miał być po prostu jasnowidz, ale potem przestało to wystarczać. Łukasz pomógł mi zbudować tę rolę, pokazując mi różne rzeczy i mówiąc nie tyle o zewnętrzności tej postaci, chociaż o tym też, ile o tym, że musi ona mieć w środku jakieś pęknięcie, że to jest osoba, która cierpi i fizycznie, i psychicznie, i że musi być to widać. Tak, krótko mówiąc, powstała ta deformacja  mówi Artur Krajewski.

Budżet filmu sięgnął 24 mln zł. Twórcy chcieli, by film zachwycał także stroną wizualną, dlatego znaczna część tej kwoty przeznaczona została na niespotykane dotąd w polskim filmie efekty specjalne. Przygotowało je polskie studio Platige Image, które współpracowało m.in: z Larsem von Trierem przy „Melancholii”. Zdjęcia, za które odpowiedzialna była Karina Kleszczewska, kręcono w Warszawie, Poznaniu i Łodzi. Okres zdjęciowy trwał od października 2012 do stycznia 2013 roku. Reżyser przyznaje, że cała ekipa postawiła sobie poprzeczkę niezwykle wysoko, ponieważ Hiszpanka pod względem organizacyjnym, technologicznym i narracyjnym był niezwykle trudnym przedsięwzięciem.

– Czas był kluczowy dla tej produkcji, przygotowania trwały aż rok. Film był poprawiany właściwie do końca, walczyliśmy do ostatniej chwili, ale już nie z samą materią, tylko z odbiorem, oddźwiękiem, bo chcieliśmy, żeby obraz był jak najbardziej nastawiony na widza. Teraz jestem bardzo szczęśliwy, bo wydaje mi się, że wyszło nam coś naprawdę pięknego mówi Łukasz Barczyk.

Ogólnopolska premiera Hiszpanki ma miejsce w 96. rocznicę wybuchu Powstania Wielkopolskiego. Film jest bowiem efektem konkursu ogłoszonego 4 lata temu przez marszałka województwa wielkopolskiego Marka Woźniaka, który w ten sposób chciał uczcić bohaterski, ale słabo pamiętany zryw Polaków.

Czytaj także

Kalendarium

Więcej ważnych informacji

Jedynka Newserii

Jedynka Newserii

Żywienie

Wiktor Dyduła: Praca w charakterze kelnera jest bardzo ciężka fizycznie i psychicznie. Dlatego trzeba dawać napiwki, bo nawet 5 zł może zrobić komuś dzień

Zanim usłyszała o nim cała Polska, Wiktor Dyduła zarabiał między innymi jako animator zabaw dla dzieci, kelner i uliczny grajek. Każde zajęcie miało swoje plusy i minusy, ale jego najbardziej cieszyło to, że dzięki nim może poznawać ciekawych ludzi. Wokalista podkreśla, że ma duży szacunek do pieniądza i prawie zawsze daje też napiwki, bo wie, że to najlepsza forma docenienia pracy tych, którzy nas obsługują w kawiarni czy restauracji.

Ochrona środowiska

Wokół utylizacji odpadów medycznych narosło wiele mitów. Nowoczesne instalacje pozwalają wykorzystać ten proces do produkcji ciepła i energii

Według różnych szacunków w Polsce powstaje od 60 do nawet 200 tys. t odpadów medycznych. Wymagają one specjalnego trybu postępowania, innego niż dla odpadów komunalnych – jedyną dopuszczalną i obowiązującą w świetle polskiego prawa metodą jest ich spalanie. Obecnie zakłady przetwarzania odpadów to nowoczesne instalacje połączone z odzyskiem energii. Termiczne przekształcenie odpadów może też być elementem gospodarki o obiegu zamkniętym.

Moda

Piotr Zelt: Nie latam po sklepach i nie zawalam sobie szafy jakimiś niepotrzebnymi ciuchami. Mam sporo ubrań, które mają po 20 lat, i cały czas je noszę

Aktor zaznacza, że jego garderoba jest skromna, ale zawiera dobre jakościowo ubrania, które choć były kupione nawet dwie dekady temu, wciąż wyglądają jak nowe. Jego zdaniem nie warto ulegać sezonowym trendom i gromadzić w szafie wielu rzeczy, które modne są zaledwie kilka miesięcy. Zamiast tego lepiej zainwestować w ponadczasowe kurtki, marynarki czy buty z dobrych materiałów i dbać o nie tak, by posłużyły jak najdłużej.