Newsy

Polska megaprodukcja kostiumowa „Hiszpanka” od dziś na ekranach kin

2015-01-23  |  06:45

„Hiszpanka” w reżyserii Łukasza Barczyka to film, który opowiada o jedynym w polskiej historii zwycięskim zrywie, jakim było Powstanie Wielkopolskie. Nie jest to jednak film historyczny, ale alternatywna wersja wydarzeń z 1918 roku, łączącą historię z science fiction. Obraz określany jako spiritual thriller zachwyca przede wszystkim scenografią i niespotykanymi w polskiej kinematografii efektami specjalnymi.

Akcja filmu rozpoczyna się w 1918 roku. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości Ignacy Jan Paderewski (Jan Frycz) próbuje dotrzeć do ojczyzny, aby wygłosić słynne przemówienie z balkonu hotelu Bazar. Usiłuje mu w tym przeszkodzić pracujący dla pruskiej armii doktor Manfred Abuse (Crispin Glover). Tajemniczy okultysta ma za zadanie wedrzeć się do umysłu pianisty i skłonić go do odwołania podróży do Polski, bo jak wiadomo z historii, przemówienie Paderewskiego doprowadziło do wybuchu Powstania Wielkopolskiego. Film reklamowany jest jako obraz z gatunku spiritual thriller. Dla jego reżysera Łukasza Barczyka jest to wspaniała przygoda, a dla widza szansa na podróż w czasie.

– Dołożyliśmy wszelkich starań, żeby stworzyć rzeczywistość niezwykle sensualną i dopracowaną w każdym szczególe. Nie tylko piękną, lecz także po prostu stwarzającą niedosyt. Oglądający mogą zobaczyć ludzi z innego świata i innej epoki. Dzięki świetnie zbudowanej intrydze widz może zostać wciągnięty w ten świat, a jednocześnie może go smakować i dostrzec w nim wszystko to, co nas z nim łączy oraz to, co nas z nim różni, a czego możemy nauczyć o historii, która się wydarzyła 100 lat temu mówi Łukasz Barczyk w rozmowie z agencją informacyjną Newseria Lifestyle.

W obsadzie filmu znaleźli się m.in. Jan Peszek, Crispin Glover, Jakub Gierszał, Jan Frycz i Magdalena Popławska. Aktorzy poddawania byli wielogodzinnej charakteryzacji, reżyserowi zależało bowiem na to, aby byli kojarzeni przez widzów wyłącznie z „Hiszpanka”, a nie kreacjami z ich wcześniejszych filmów.

– Aktorzy, których znamy dobrze, jak choćby Magda Popławska czy Piotr Głowacki, występują w takich odsłonach wizualnych, w jakich ich nigdy nie widzieliśmy, dlatego czasami trudno od razu domyślić się, z kim mamy do czynienia. To samo dotyczy Artura Krajewskiego, który nagle jest postacią pojawiającą się w polskim kinie jakby znikąd. Chociaż to człowiek, który wielokrotnie pojawił się na ekranie, to w takiej roli i w takim wydaniu, w jakim go widzimy w „Hiszpance”, nigdy nie występował i właściwie nie wiadomo, skąd się wziął – mówi Łukasz Barczyk.

Artur Krajewski wcielił się w rolę Rudolfa Funka, żydowskiego okultysty obdarzonego zdolnościami telepatycznymi. Jest on członkiem grupy spirytystów  ratujących Paderewskiego przed atakami Doktora Abuse'a. Oprócz niego w grupie znajdują się także zakochani w sobie Krystian i Wanda (Jakub Gierszał i Patrycja Ziółkowska).

– Reżyser nieustannie inspirował mnie, mówił mi, jak powinienem sobie wyobraża tę postać. Początkowo miała ona wyglądać trochę inaczej. To miał być po prostu jasnowidz, ale potem przestało to wystarczać. Łukasz pomógł mi zbudować tę rolę, pokazując mi różne rzeczy i mówiąc nie tyle o zewnętrzności tej postaci, chociaż o tym też, ile o tym, że musi ona mieć w środku jakieś pęknięcie, że to jest osoba, która cierpi i fizycznie, i psychicznie, i że musi być to widać. Tak, krótko mówiąc, powstała ta deformacja  mówi Artur Krajewski.

Budżet filmu sięgnął 24 mln zł. Twórcy chcieli, by film zachwycał także stroną wizualną, dlatego znaczna część tej kwoty przeznaczona została na niespotykane dotąd w polskim filmie efekty specjalne. Przygotowało je polskie studio Platige Image, które współpracowało m.in: z Larsem von Trierem przy „Melancholii”. Zdjęcia, za które odpowiedzialna była Karina Kleszczewska, kręcono w Warszawie, Poznaniu i Łodzi. Okres zdjęciowy trwał od października 2012 do stycznia 2013 roku. Reżyser przyznaje, że cała ekipa postawiła sobie poprzeczkę niezwykle wysoko, ponieważ Hiszpanka pod względem organizacyjnym, technologicznym i narracyjnym był niezwykle trudnym przedsięwzięciem.

– Czas był kluczowy dla tej produkcji, przygotowania trwały aż rok. Film był poprawiany właściwie do końca, walczyliśmy do ostatniej chwili, ale już nie z samą materią, tylko z odbiorem, oddźwiękiem, bo chcieliśmy, żeby obraz był jak najbardziej nastawiony na widza. Teraz jestem bardzo szczęśliwy, bo wydaje mi się, że wyszło nam coś naprawdę pięknego mówi Łukasz Barczyk.

Ogólnopolska premiera Hiszpanki ma miejsce w 96. rocznicę wybuchu Powstania Wielkopolskiego. Film jest bowiem efektem konkursu ogłoszonego 4 lata temu przez marszałka województwa wielkopolskiego Marka Woźniaka, który w ten sposób chciał uczcić bohaterski, ale słabo pamiętany zryw Polaków.

Czytaj także

Kalendarium

Więcej ważnych informacji

Jedynka Newserii

Jedynka Newserii

Teatr

Konsument

Tanie dekoracje do domu coraz poważniejszym problemem dla środowiska. Eksperci ostrzegają przed skutkami fast homeware

Sztuczne dekoracje kwiatowe, wiosenne wianki, puchate króliki, kurczaczki wielkanocne czy plastikowe świecidełka bożonarodzeniowe – ostatnie lata to prawdziwy boom na sezonowe dekoracje do domu. Trend ten znacząco zyskał na popularności w czasie pandemii, kiedy w domach pracowaliśmy i spędzaliśmy większość wolnego czasu, a podchwyciły go sklepowe marki, które wprowadziły do oferty taki asortyment i kuszą sezonowymi promocjami na niego. Eksperci podkreślają, że o ile w dekorowaniu domu nie ma nic złego, o tyle wybieranie tanich dekoracji i zmienianie ich co kilka tygodni czy miesięcy to trend szkodliwy i dla naszych portfeli, i dla środowiska. I porównują fast homeware do szkodliwości fast fashion, czyli taniej mody w naszych szafach.

Psychologia

Beata Pawlikowska: To wszystko, czego doświadczyłam w dżungli amazońskiej, wstrząsnęło mną i pokazało mi prawdę o sobie samej. To właśnie był początek zmian w moim życiu

Pisarka preferuje podróżowanie w pojedynkę. Lubi wyjeżdżać w trudne, niedostępne rejony świata, bo takie wyprawy są także podróżą w głąb siebie. Chociażby w dżungli amazońskiej przekonała się, że decyzje, jakie podejmujemy na różnych etapach naszego życia, wynikają właśnie z naszego postrzegania samych siebie i świata. A z kolei to postrzeganie zależy od podświadomych przekonań, które są naszym wewnętrznym programem wgranym w dzieciństwie. W swojej książce zatytułowanej „Kody podświadomości” podróżniczka tłumaczy, że jeśli ktoś podświadomie wierzy na przykład w to, że nie ma prawa do szczęścia i jest gorszy od innych, to jego życiowa droga będzie właśnie wiernym odbiciem tych przekonań.