Mówi: | Artur Krajewski, aktor Łukasz Barczyk, reżyser |
Polska megaprodukcja kostiumowa „Hiszpanka” od dziś na ekranach kin
„Hiszpanka” w reżyserii Łukasza Barczyka to film, który opowiada o jedynym w polskiej historii zwycięskim zrywie, jakim było Powstanie Wielkopolskie. Nie jest to jednak film historyczny, ale alternatywna wersja wydarzeń z 1918 roku, łączącą historię z science fiction. Obraz określany jako spiritual thriller zachwyca przede wszystkim scenografią i niespotykanymi w polskiej kinematografii efektami specjalnymi.
Akcja filmu rozpoczyna się w 1918 roku. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości Ignacy Jan Paderewski (Jan Frycz) próbuje dotrzeć do ojczyzny, aby wygłosić słynne przemówienie z balkonu hotelu Bazar. Usiłuje mu w tym przeszkodzić pracujący dla pruskiej armii doktor Manfred Abuse (Crispin Glover). Tajemniczy okultysta ma za zadanie wedrzeć się do umysłu pianisty i skłonić go do odwołania podróży do Polski, bo jak wiadomo z historii, przemówienie Paderewskiego doprowadziło do wybuchu Powstania Wielkopolskiego. Film reklamowany jest jako obraz z gatunku spiritual thriller. Dla jego reżysera Łukasza Barczyka jest to wspaniała przygoda, a dla widza szansa na podróż w czasie.
– Dołożyliśmy wszelkich starań, żeby stworzyć rzeczywistość niezwykle sensualną i dopracowaną w każdym szczególe. Nie tylko piękną, lecz także po prostu stwarzającą niedosyt. Oglądający mogą zobaczyć ludzi z innego świata i innej epoki. Dzięki świetnie zbudowanej intrydze widz może zostać wciągnięty w ten świat, a jednocześnie może go smakować i dostrzec w nim wszystko to, co nas z nim łączy oraz to, co nas z nim różni, a czego możemy nauczyć o historii, która się wydarzyła 100 lat temu – mówi Łukasz Barczyk w rozmowie z agencją informacyjną Newseria Lifestyle.
W obsadzie filmu znaleźli się m.in. Jan Peszek, Crispin Glover, Jakub Gierszał, Jan Frycz i Magdalena Popławska. Aktorzy poddawania byli wielogodzinnej charakteryzacji, reżyserowi zależało bowiem na to, aby byli kojarzeni przez widzów wyłącznie z „Hiszpanka”, a nie kreacjami z ich wcześniejszych filmów.
– Aktorzy, których znamy dobrze, jak choćby Magda Popławska czy Piotr Głowacki, występują w takich odsłonach wizualnych, w jakich ich nigdy nie widzieliśmy, dlatego czasami trudno od razu domyślić się, z kim mamy do czynienia. To samo dotyczy Artura Krajewskiego, który nagle jest postacią pojawiającą się w polskim kinie jakby znikąd. Chociaż to człowiek, który wielokrotnie pojawił się na ekranie, to w takiej roli i w takim wydaniu, w jakim go widzimy w „Hiszpance”, nigdy nie występował i właściwie nie wiadomo, skąd się wziął – mówi Łukasz Barczyk.
Artur Krajewski wcielił się w rolę Rudolfa Funka, żydowskiego okultysty obdarzonego zdolnościami telepatycznymi. Jest on członkiem grupy spirytystów ratujących Paderewskiego przed atakami Doktora Abuse'a. Oprócz niego w grupie znajdują się także zakochani w sobie Krystian i Wanda (Jakub Gierszał i Patrycja Ziółkowska).
– Reżyser nieustannie inspirował mnie, mówił mi, jak powinienem sobie wyobraża tę postać. Początkowo miała ona wyglądać trochę inaczej. To miał być po prostu jasnowidz, ale potem przestało to wystarczać. Łukasz pomógł mi zbudować tę rolę, pokazując mi różne rzeczy i mówiąc nie tyle o zewnętrzności tej postaci, chociaż o tym też, ile o tym, że musi ona mieć w środku jakieś pęknięcie, że to jest osoba, która cierpi i fizycznie, i psychicznie, i że musi być to widać. Tak, krótko mówiąc, powstała ta deformacja – mówi Artur Krajewski.
Budżet filmu sięgnął 24 mln zł. Twórcy chcieli, by film zachwycał także stroną wizualną, dlatego znaczna część tej kwoty przeznaczona została na niespotykane dotąd w polskim filmie efekty specjalne. Przygotowało je polskie studio Platige Image, które współpracowało m.in: z Larsem von Trierem przy „Melancholii”. Zdjęcia, za które odpowiedzialna była Karina Kleszczewska, kręcono w Warszawie, Poznaniu i Łodzi. Okres zdjęciowy trwał od października 2012 do stycznia 2013 roku. Reżyser przyznaje, że cała ekipa postawiła sobie poprzeczkę niezwykle wysoko, ponieważ „Hiszpanka” pod względem organizacyjnym, technologicznym i narracyjnym był niezwykle trudnym przedsięwzięciem.
– Czas był kluczowy dla tej produkcji, przygotowania trwały aż rok. Film był poprawiany właściwie do końca, walczyliśmy do ostatniej chwili, ale już nie z samą materią, tylko z odbiorem, oddźwiękiem, bo chcieliśmy, żeby obraz był jak najbardziej nastawiony na widza. Teraz jestem bardzo szczęśliwy, bo wydaje mi się, że wyszło nam coś naprawdę pięknego – mówi Łukasz Barczyk.
Ogólnopolska premiera „Hiszpanki” ma miejsce w 96. rocznicę wybuchu Powstania Wielkopolskiego. Film jest bowiem efektem konkursu ogłoszonego 4 lata temu przez marszałka województwa wielkopolskiego Marka Woźniaka, który w ten sposób chciał uczcić bohaterski, ale słabo pamiętany zryw Polaków.
Czytaj także
- 2024-04-29: Paweł Małaszyński: Po odejściu z Teatru Kwadrat musiałem wziąć w garść, zostawić przeszłość za sobą i iść dalej. Teraz od początku wytaczam sobie ścieżkę kariery
- 2024-04-30: Artur Barciś: Reżyseria jest rzeczą dużo bardziej odpowiedzialną niż aktorstwo. Może kiedyś zdecyduję się wyreżyserować film
- 2024-05-07: Paweł Małaszyński: Pierwszy raz gram w spektaklu ewidentnie przeznaczonym dla dorosłych. Ale w teatrze właściwie nie ma tematów tabu
- 2024-04-17: Artur Barciś: Często sąsiedzi nic o sobie nie wiedzą. Mój spektakl „Barabuum!” prowokuje do tego, żeby się poznać i podzielić swoimi skrytymi pragnieniami
- 2024-03-19: Jan Wieczorkowski: Ktoś, kto w internecie udostępnia pracę aktorów, zarabia na tym, a my nie. Tantiemy dla aktorów to kluczowa sprawa
- 2024-04-22: Jan Wieczorkowski: W ogóle nie mam wyczucia w kwestii kupowania prezentów. Sam kilka razy dostałem wody toaletowe, które po prostu do mnie nie pasowały
- 2024-03-25: Jan Wieczorkowski: Trema jest zawsze przed spektaklem. Kiedyś proponowałem innym aktorom medytację, ale każdy ma swoje sposoby
- 2024-03-26: Aleksandra Popławska: Spektakl „Wyjątkowy prezent” jest komedią, ale pod spodem niepozbawioną tragicznego rysu. To dobra i mądra rozrywka
- 2023-06-26: Rafał Sonik: Kiedyś przez dwie godziny jeździłem maluchem po Bieszczadach z Lechem Wałęsą. Ostatnio umówiliśmy się na dubla
- 2022-11-07: Łukasz Zagrobelny: Moim największym sukcesem jest to, że przez wszystkie lata pracy artystycznej mogłem żyć wyłącznie z muzyki. Nie musiałem robić dodatkowych rzeczy
Kalendarium
Więcej ważnych informacji
Jedynka Newserii
Jedynka Newserii
Teatr
Paweł Małaszyński: Pierwszy raz gram w spektaklu ewidentnie przeznaczonym dla dorosłych. Ale w teatrze właściwie nie ma tematów tabu
– Spektakl „Barabuum!” to nie tylko rozrywka na najwyższym poziomie, ale także sztuka z drugim dnem i ukrytym przesłaniem – mówi Paweł Małaszyński. Aktor nie boi się tematów kontrowersyjnych i uważa, że dobrze jest pokazywać na scenie uniwersalne problemy, z którymi może się borykać wiele osób, ale nie każdy ma odwagę się do tego przyznać. Jego zdaniem przedstawienie wyreżyserowane przez Artura Barcisia powinno zachęcić widzów do szczerej rozmowy o potrzebach seksualnych, skrytych pragnieniach i fantazjach łóżkowych.
Konsument
Tanie dekoracje do domu coraz poważniejszym problemem dla środowiska. Eksperci ostrzegają przed skutkami fast homeware
Sztuczne dekoracje kwiatowe, wiosenne wianki, puchate króliki, kurczaczki wielkanocne czy plastikowe świecidełka bożonarodzeniowe – ostatnie lata to prawdziwy boom na sezonowe dekoracje do domu. Trend ten znacząco zyskał na popularności w czasie pandemii, kiedy w domach pracowaliśmy i spędzaliśmy większość wolnego czasu, a podchwyciły go sklepowe marki, które wprowadziły do oferty taki asortyment i kuszą sezonowymi promocjami na niego. Eksperci podkreślają, że o ile w dekorowaniu domu nie ma nic złego, o tyle wybieranie tanich dekoracji i zmienianie ich co kilka tygodni czy miesięcy to trend szkodliwy i dla naszych portfeli, i dla środowiska. I porównują fast homeware do szkodliwości fast fashion, czyli taniej mody w naszych szafach.
Psychologia
Beata Pawlikowska: To wszystko, czego doświadczyłam w dżungli amazońskiej, wstrząsnęło mną i pokazało mi prawdę o sobie samej. To właśnie był początek zmian w moim życiu
Pisarka preferuje podróżowanie w pojedynkę. Lubi wyjeżdżać w trudne, niedostępne rejony świata, bo takie wyprawy są także podróżą w głąb siebie. Chociażby w dżungli amazońskiej przekonała się, że decyzje, jakie podejmujemy na różnych etapach naszego życia, wynikają właśnie z naszego postrzegania samych siebie i świata. A z kolei to postrzeganie zależy od podświadomych przekonań, które są naszym wewnętrznym programem wgranym w dzieciństwie. W swojej książce zatytułowanej „Kody podświadomości” podróżniczka tłumaczy, że jeśli ktoś podświadomie wierzy na przykład w to, że nie ma prawa do szczęścia i jest gorszy od innych, to jego życiowa droga będzie właśnie wiernym odbiciem tych przekonań.