Newsy

Stefano Terrazzino: Polacy mają różne stereotypy i szufladkują innych. Mój znajomy Azjata miał takie doświadczenia

2019-10-04  |  06:55

Tancerz podkreśla, że dobrze czuje się w Polsce i jako obcokrajowca nie spotkały go tu żadne nieprzyjemności. Szybko się zaaklimatyzował, znalazł swoją przestrzeń artystyczną i zdobył popularność. Tancerz wie jednak, że nie wszyscy imigranci są w tak dobrej sytuacji. Jego znajomi bowiem nie raz stawali się obiektem ataków na tle rasowym.

Stefano Terrazzino jest Sycylijczykiem, urodził się jednak w niemieckim mieście Mannheim. Tam też rozpoczął karierę taneczną. W Polsce mieszka od 2005 roku i jak wspomina, Polacy od razu przyjęli go z otwartymi ramionami i dużą sympatią. Tancerz twierdzi, że nigdy nie doświadczył nietolerancji czy ksenofobii.

– Czuję, że zawsze mam otwarte drzwi. Ale jestem panem z telewizji i pewnie trochę to też z tego wynika, więc o sobie nie mogę nic na ten temat powiedzieć. Ale na przykład mój znajomy, który jest Azjatą, miał parę takich doświadczeń, których się nie spodziewałem. Sam na szczęście nie, ale to nie znaczy, że nie mam empatii do tego – mówi agencji Newseria Lifestyle Stefano Terrazzino.

Z racji swojego oryginalnego typu urody tancerz zagra w sztuce „Czarno to widzę, czyli posortowani, pomieszani” reżyserowanej przez Ewę Kasprzyk. Sztuka w lekki i zabawny sposób mówi o ksenofobii, rasizmie i braku akceptacji dla osób, które się od nas różnią.

– W sumie to chciałbym zagrać Polaka, a zagram Turka, ale i tak fajnie, że zagram coś innego niż Włocha i że mogę próbować swojego talentu aktorskiego i naśladowcy. Więc tu gram Turka, który jest imigrantem, a bardzo chce być Polakiem i należeć do tego kraju. Trochę ten temat znam, bo sam się wychowałem w Niemczech, teraz jestem imigrantem w Polsce, więc wiem, jak to jest, znam takie różne sytuacje – mówi Stefano Terrazzino.

Zdaniem Stefano Terrazzino dobrze, że powstają takie spektakle, które poza warstwą humorystyczną, mają bardzo ważne przesłanie.

– Mnie to cieszy, że przybliża się ludziom temat, jak to jest być obcym, tego, że ludzie mają stereotypy, od razu szufladkują. Tym bardziej jest chęć grania tej roli, nie tylko po to, by realizować się aktorsko, lecz także po to, by skłonić kogoś do refleksji w temacie, który jest mi bardzo bliski – mówi Stefano Terrazzino.

Premiera sztuki „Czarno to widzę, czyli posortowani, pomieszani” odbędzie się 23 stycznia następnego roku w Domu Kultury Świt w Warszawie.

Czytaj także

Kalendarium

Więcej ważnych informacji

Jedynka Newserii

Jedynka Newserii

Media

Beata Tadla: Ludziom się wydaje, że na wizji wkładamy jakąś maskę, żeby nie pokazywać swojego stosunku do tego, o czym mówimy

Gospodyni „Pytania na śniadanie” bardzo ceni sobie to, że w porannym formacie nie trzeba przyjmować sztywnej pozy i karmić widza sztucznym uśmiechem, tylko można zachowywać się spontanicznie i naturalnie. Jak zapewnia, ona sama przed kamerami nie ukrywa emocji, czasem się wzrusza, a innym razem śmieje do łez. Zdaniem Beaty Tadli widzowie wyczują każdy fałsz, dlatego nie warto udawać i posługiwać się maskami. Trzeba być szczerym i otwartym. Ważna jest przy tym nić porozumienia ze swoim partnerem ekranowym, bo wtedy można sobie pozwolić na więcej.

Uroda

Wiktor Dyduła: W listopadzie wąsy są szczególnym symbolem dbania o zdrowie. Ale na nowy rok może je już zgolę

Co prawda charakterystyczny wąs od dłuższego czasu jest jego znakiem rozpoznawczym, ale wokalista nie chce się przywiązywać do takiego image’u. Już nawet był bliski zmiany, jednak postanowił jeszcze się wstrzymać, chociażby ze względu na to, że trwa listopad, który jest miesiącem solidarności z mężczyznami walczącymi z rakiem prostaty i rakiem jąder. Artyści, dziennikarze i sportowcy zapuszczają w tym czasie wąsy i tym samym zachęcają do badań profilaktycznych.

IT i technologie

Sztuczna inteligencja nie zastąpi pisarzy. Nie tworzy literatury, tylko książki dla zabicia czasu

Kwestia wykorzystania dzieł pisarzy do trenowania algorytmów sztucznej inteligencji budzi coraz większe kontrowersje. Część autorów kategorycznie zabrania takiego używania swoich prac, inni godzą się na to w zamian za proponowane przez niektóre wydawnictwa honoraria. Literaci są jednak zgodni co do tego, że teksty pisane przez SI nigdy nie wejdą do kanonu literatury pięknej. Technologia nie stworzy bowiem nowej wartości artystycznej, lecz powieli już istniejące schematy.